تهديد و تشديد آينده ناامني غذايي در ايران با شيوع كويد-19

امنيت غذايي، يكي از خواسته و نگراني اصلي نخبگان سياسيبهداشتي كشورهاي جهان مي باشد. اما با وجود اهميت اين مسئله، عدم امنيت عذايي در طي دو دهه گذشته، به عنوان جديترين و پرهزينه ترين مشكل بهداشت عمومي جهان شناخته شده است، كه كويد19 صداي اين زنگ خطر را براي متخصصان بهداشت و سياست گذاران تشديد كرده است. اين مسئله و نگراني جهاني در ايران نيز، عليرغم پيشرفت اقتصادي و تحولات قابل توجه در 30 سال گذشته و كاهش محسوس ناامني غذايي، نسبت به دوران قبل، با چالش هايي از جمله، تحريم هاي بين المللي، ركود اقتصادي، افزايش قيمت مواد غذايي، توليدات ناپايدار كشاورزي، افزايش شهرنشيني، خشكسالي و بي ثباتي سياسي كشورهاي همسايه و از همه مهمتر، شيوع گسترده كرونا ويروس در كشور، امنيت غذايي در معرض تهديد جدي قرار گرفته است و مستعد عوامل مختلف شوك نا امني غذايي است. به نظر مي رسد، در كشور ايران، بر اساس مستندات مورد بررسي، براي مقابله با سوءتغذيه و كاهش ناامني غذايي در برابر بيماري همه گير كويد19 در كوتاه مدت، به واكنش جدي دولت براي حمايت از اقشار ضعيف جامعه نياز است. اما در بلند مدت، براي كاهش تاثير كويد19، بر سيستم امنيت غذايي كشور، ضرورت تدوين طرح جامع ملي امنيت غذائي بيش از هر زمان ديگري جلوه مي نمايد.