تأثير فعاليت بدني منظم بر پرخاشگري و كيفيت زندگي دانش‌آموزان در دوران قرنطينه كرونا (كوويد-19)

زمينه و هدف: پرخاشگري يكي از مشكلات رايج بين كودكان مي باشد كه در دوران قرنطينه كرونا با اين مشكل رفتاري، دست و پنجه نرم مي كنند و بر كيفيت زندگي آنها تأثير منفي مي گذارد. پژوهش حاضر با هدف تعيين تأثير فعاليت منظم ورزشي بر پرخاشگري و كيفيت زندگي دانش not;آموزان در دوران قرنطينه ويروس كرونا انجام گرفت. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع نيمۀتجربي با طرح پيش آزمونپس آزمون بود كه در سال تحصيلي 1399-1400 صورت گرفت. جامعه پژوهش حاضر را دانش آموزان دختر دامنه سني 10-12 سال در شهرستان محمود آباد مازندران تشكيل دادند كه از اين بين 40 نفر به صورت تصادفي در دو گروه آزمون (20 نفر) و كنترل (20 نفر) تقسيم شدند. قبل و پس از جلسات تمريني (تعداد 12 جلسه و هر هفته سه جلسه به مدت 45 دقيقه)، آزمودني ها پرسشنامه هاي پرخاشگري و كيفيت زندگي را تكميل كردند. براي تجزيه تحليل داده not;ها از روش آماري تي مستقل و تي زوجي استفاده گرديد.يافته ها: نتايج نشان داد كه بين دو گروه پس از چهار هفته تمرين منظم تفاوت معناداري در متغيرهاي پژوهش وجود داشت (0/05 P). تمرينات منظم ورزشي در كودكان، موجب كاهش معنادار امتياز پرخاشگري و افزايش معنادار امتياز كيفيت زندگي بعد از تمرين در گروه آزمون شد (0/05 P)، اما در گروه كنترل تفاوت معناداري مشاهده نگرديد (0/5 p).نتيجه گيري: نتايج بيانگر تاثير مثبت فعاليت ورزشي منظم به صورت انلاين در دوران قرنطينه كرونا، بر افزايش كيفيت زندگي و كاهش سطح پرخاشگري دانش آموزان دختر بود. پيشنهاد مي شود كه فعاليت هاي ورزشي متناسب و جذاب در همه مدارس كشور به صورت مجازي در تمام مقاطع تحصيلي به صورت منظم اجرا شود.