نقش واسطه اي عزت نفس در رابطه ارتباط والد فرزند و سبك زندگي تحصيلي سلامت محور

مقدمه: بررسي رفتارهايي كه مي تواند منجر به سبك زندگي سالم تحصيلي براي فراگيران شود، همواره مورد علاقه پژوهشگران بوده است. هدف از اين مطالعه بررسي نقش واسطه اي عزت نفس در رابطه ارتباط والد فرزند و رفتارهاي سبك زندگي تحصيلي سلامت محور بود.روش كار: مطالعه حاضر، توصيفي-همبستگي و از نوع مدل سازي معادلات ساختاري بود. جامعه آماري پژوهش حاضر را دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر تهران در سال 1400-1399در بر گرفت كه به صورت نمونه گيري در دسترس تعداد ۷۴۴ نفر از بين آنها انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده ها شامل پرسشنامه رفتارهاي سبك زندگي تحصيلي سلامت محور، پرسشنامه عزت نفس و پرسشنامه ارتباط والد فرزند بود.يافته ها: ميانگين و انحراف معيار نمره سبك ارتقاء دهنده تحصيلي (11.43 ±83.72)، سبك بازدارنده تحصيلي (13.62 ±72.02)، الگوي آزادي مدار (10.34 ±62.13) و الگوي امنيت مدار در رابطه والدفرزند (13.93 ±65.12) و عزت نفس (4.28 ±33.44) بود. نتايج پژوهش نشان داد كه ضريب همبستگي بين سبك ارتقاء دهنده تحصيلي (0.12) و سبك بازدارنده تحصيلي (0.27) با الگوي آزادي مدار در رابطه والدفرزند و ضريب همبستگي بين سبك بازدارنده تحصيلي (0.20) با الگوي امنيت مدار در رابطه والدفرزند در سطح 0.01 معنادار بود. همچنين ضريب همبستگي بين سبك زندگي تحصيلي ارتقاء دهنده (0.11) و بازدارنده (0.21) با عزت نفس در سطح 0.01 معنادار بود. همچنين عزت نفس در رابطه بين رابطه والد فرزند و سبك زندگي تحصيلي سلامت محور داراي نقش ميانجي بود (0.05 P). نتيجه گيري: بر اين اساس رفتارهاي سبك زندگي سلامت محور در دانش آموزان با عزت نفس و ارتباط بين والدفرزند رابطه دارد و عزت نفس در اين بين داراي نقش ميانجي است.