عزاداري هاي نامتعارف در پرتو حقوق كيفري و رويه ي قضايي ايران

Uncommon types of mourning in the light of criminal law and judicial procedures

در جوامع اسلامي و به خصوص در ميان شيعيان و با استناد به لزوم احترام به شعاير الهي، عزاداري براي پيامبر و اهل بيت ايشان به عنوان مصداقي از شعاير الهي، امري نيك و پسنديده تلقي مي شود اما عزاداري ها نيز مانند بسياري از مسايل اجتماعي و مذهبي ديگر داراي طيف گسترده اي از تفاسير و مصاديق هستند به گونه اي كه برخي از عزاداران اقدام به انجام رفتارهايي مانند قمه زني، تيغ زني، قفل زني، راه رفتن بر روي آتش و زغال گداخته، غلتيدن بر روي خرده شيشه و... مي كنند و اين رفتارها را مصداق واقعي عزاداري مي دانند. از سوي ديگر بخشي از دستگاه عدالت كيفري بر اين عقيده هستند كه بايستي با ابزارهاي كيفري با اين نوع از عزاداري ها برخورد نمود؛ در اين پژوهش به شرح و نقد سياست تقنيني و قضايي ايران در اين رابطه پرداخته خواهد شد و اين امر به اثبات مي رسد كه هيچ محمل قانوني جهت برخورد كيفري با اينگونه از عزاداري ها وجود ندارد.

In Islamic societies and among the Shiites in particular, in accordance with the necessity of respecting the divine rituals, mourning for the prophet and his esteemed family as an instance of divine rituals, is considered to be admired and appreciated. However, the mourning rituals, like many other sorts of social and religious issues, are the subject of the variety of interpretations and instances as some of mourners, venture into weird behaviors such as wounding themselves with cutlass, blade, and lock, walking on fire and hot coals, slithering on glass-dust and etc., and believe in the legitimacy of these behaviors. On the other hand, a group in the criminal justice system advocates the necessity of legal action against these sorts of behaviors. In this study the existing legislative and judiciary policy in this respect would be explained and analyzed, and its accuracy would be evaluated.