كاربرد ضابطه تناسب صدمات استخوان و ميزان جبران خسارت در ارش؛ از تعيين توسط متخصص تا تطبيق و حكم توسط قاضي

Application of the Principle of Proportionality of Bone Injuries and the Amount of Compensation, from the determination of compensation by the Expert to Comparison and Judgment by the Judge

مقنن ميزان جبران خسارت آسيب استخواني را با توجه به نوع صدمات تقنين نموده اما مرتبه صدمات از حيث شدت مشخص نشده است. تشخيص صدمات با توجه به تخصصي بودن آن بر اساس ماده 136 ق.آ.دك. بر عهده متخصصان پزشكي قانوني قرار گرفته و در اين ميان نقشي جز صدور حكم مطابق نظر كارشناسي براي قاضي تعريف نگرديده است. دسته بندي مرتبه صدمات از شديد به ضعيف و ارايه ضابطه تناسب ميان مرتبه شدت صدمه و ميزان جبران خسارت مي تواند به عنوان معياري براي بررسي دقيق تر نظرات متخصصان پزشكي قانوني توسط قضات به عنوان رويه قضايي در حال حاضر و نيز اصلاحات آتي تقنيني بكار گرفته شود. استخراج ضابطه مذكور در تعيين ارش صدمات و يا اعضا فاقد ديه مقدر به عنوان يك معيار عيني، كاربرد خواهد داشت. بر اساس مطالعه و تحليل كتب و اسناد، اين نتيجه حاصل شد كه صدمات استخواني به ترتيب شدت عبارت از كنده شدن، خردشدگي، شكستگي، ترك برداشتن، دررفتگي و موضحه مي باشند. اين ترتيب لازم است از طرفي در مرحله تشخيص مرتبه شدت صدمه و نيز تعيين ارش به تناسب ديه مقدر براي صدمات مذكور توسط متخصصان پزشكي قانوني و از طرف ديگر توسط قضات درمرحله تطبيق نظر كارشناسي با ضابطه ارايه شده مراعي باشد

The lawmaker has determined the amount of compensation for bone injuries in accordance with the type of the injuries, however, the degree of those injuries in terms of seriousness has not been determined. As determining the injuries is an expert job it is to be done by experts as per Article 139, civil procedure code and here no role other than issuing judgment based on the opinion of the expert is defined for the judge. Categorizing the degree of injuries from severe to minor together with the Principle of proportionality of the degree of an Injury and the amount of compensation can be useful as a criterion for judges to examine the opinions of experts of forensic medicine as a judicial precedent now as well as future legislative reforms. Formulating the mentioned principle for the determination of compensation or determination of diyah for body parts with no specified diyah will be useful as an objective criterion. After studying and analyzing books and documents, we came to the conclusion that bone injuries in order of seriousness are: avulsion fracture, comminuted fracture, simple fracture, hairline fracture, dislocation, and bone-clearing wound.