تاثير بازسازي زنجيره استخواني گوش مياني بر وزوزگوش

سابقه و هدف:وزوز گوش شنيدن صدايي بدون منبع خارجي است كه در هر نقطه‌اي از سر، يك يا هر دو گوش ايجاد مي‌شود و يكي از شايع‌ترين علائم همراه با كم‌شنوايي ناشي ازالتهاب مزمن گوش مياني است. اين مطالعه با هدف تعيين تأثير بازسازي اوليه زنجيره استخواني با استفاده از گرافت اتولوگ در درمان وزوز همراه با التهاب مزمن گوش مياني طراحي شد. مواد و روش‌‌ها:اين مطالعه از نوع قبل و بعد بود و شامل 25 بيمار 17 تا 70 ساله مبتلا به وزوز گوش و التهاب مزمن گوش مياني بود كه در سال 1398 در بخش گوش و حلق و بيني بيمارستان بعثت همدان تحت جراحي بازسازي اوليه زنجيره استخواني بااستفاده از گرافت اتولوگ قرار گرفتند. براي بررسي وزوز گوش مبتلايان از تست تطابق وزوز گوش (Tinnitus Matching Test: TMT) و ليست معلوليت وزوز گوش (Tinnitus Handicap Inventory: THI)استفاده شد. يافته‌ها:در اين مطالعه 25 بيمار شامل 13مرد (52 درصد) و 12 زن (48 درصد) مشاركت داشتند. ميانگين سن 76/12 ±76/45 سال، ميانگين مدت ابتلا به وزوز گوش 25/37 ±25/53 ماه و ميانگين فركانس وزوز گوش 5000 هرتز بود. اختلاف ميانگين بلندي وزوز گوش قبل از جراحي (8 دسي‌بل) و بعد از جراحي (4 دسي‌بل) معنادار بود (001/0 P). همچنين بين ليست معلوليت وزوز گوش قبل (48/39) و بعد از جراجي (84/17) تفاوت معناداري مشاهده شد (001/0 P). نتيجه‌گيري:بازسازي اوليه زنجيره استخواني گوش مياني با استفاده از گرافت اتولوگ سبب بهبود وزوز گوش و معلوليت ناشي از آن در بيماران مبتلا به التهاب مزمن گوش مياني مي‌شود.