شيوه‌هاي ارزشيابي يادگيرندگان در آموزش الكترونيكي و پيامد آن بر اهمال كاري تحصيلي

پژوهش حاضر با هدف بررسي شيوه‌هاي ارزشيابي‌ يادگيرندگان در آموزش الكترونيكي و پيامد آن بر اهمال‌كاري تحصيلي انجام شده است. پژوهش از لحاظ هدف كاربردي و از نظر رويكردي كمي بود. جامعه‌ آماري مشتمل بر كليه 463 دانش آموز دوره دوم ابتدايي شهرستان سورشجان در سال تحصيلي 1400-1399 بوده كه از بين آنها 210 نفر با روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چند مرحله‌اي انتخاب شدند. ابزار گردآوري اطلاعات پرسشنامه سولومون و راثبلوم (1984) بود كه آلفاي كرونباخ آن 0.73 بدست آمد. شيوه هاي اجراشده ارزشيابي يادگيرندگان منطبق با ديدگاه كولار و فيچر Kollar Fischer, 2020) ) شامل شش روش بود. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از تحليل واريانس و آزمون بونفروني در نرم افزار Spss23 در دو سطح توصيفي و استنباطي انجام گرفت. نتايج حاكي از آن بود كه بين نمرات اهمالكاري در همه شيوه‌هاي ارزشيابي الكترونيكي تفاوت وجود دارد و اين تفاوت باتوجه به سطح معناداري 0.05 p، در مورد همه شيوه‌هاي ارزشيابي ‌الكترونيكي معنادار است. همچنين بالاترين تفاوت ميانگين‌ها بين ارزشيابي‌هاي فرايند مدار با ارزشيابي‌هاي نتيجه مدار بود. بالاترين ميانگين اهمالكاري(74.03 ) در رابطه با روش آزمون‌هاي عيني و پايين ترين ميانگين در رابطه با شيوه كارپوشه الكترونيكي بدست آمد.