كليدواژه :
آستين , سرل , افعال مضمون در سخن , هدف مضمون در سخن , جهت تناسب , شرط صداقت
چكيده فارسي :
افعال مضمون در سخن، مهم‌ترين و محوري‌ترين افعال در نظريۀ افعال گفتاري به حساب مي‌آيند. هر تلاشي براي تكامل يك طبقه‌بندي، بايد دسته‌بندي آستين را از افعال مضمون در سخن به پنج مقولۀ اساسي حكمي، توضيحي، كرداري، رفتاري و التزامي به حساب آوَرد؛ اما از نظر سرل، طبقه‌بندي آستين، دسته‌بندي افعال مضمون در سخن نيست، بلكه دسته‌بندي‌هاي افعالِ جملات انگليسي مضمون در سخن هستند. بدين‌سان، سرل معضلاتي را در طبقه‌بندي آستين فهرست مي‌كند؛ از جمله وجود آشفتگي مداوم ميان افعال جملات و اعمال، وجود هم‌پوشاني بسيار ميان مقولات، وجود عدم تجانس زياد در مقولات و غيره. از نظر سرل، بهتر است پنج مقولۀ اِخباري، تحريكي، التزامي، وصف‌الحالي و ايجادي را به‌عنوان انواع افعال مضمون در سخن در نظر بگيريم. همچنين سرل در طبقه‌بندي خود از افعال مضمون در سخن، دوازده معيار و جنبۀ مختلف از طبقه‌بندي ارائه مي‌دهد كه از ميان اين دوازده معيار، معيار هدفِ مضمون در سخن را به‌عنوان بنياد طبقه‌بندي خود برمي‌گزيند كه معيارهاي جهت تناسب و شرط صداقت، از فروعات آن هستند؛ اما اولاً طبقه‌بندي كاملي از افعال گفتاري، چنان‌كه سرل انجام داده است، وجود ندارد و اساساً نمي‌تواند وجود داشته باشد و ثانياً، در طبقه‌بندي سرل، تبيين دقيقي از هدف مضمون در سخن انجام نشده است. بدين‌سان، بررسي نقادانۀ طبقه‌بندي‌هاي آستين و سرل از افعال مضمون در سخن، هدف اصلي اين جستار است.
چكيده لاتين :
Illocutionary acts are the most important and pivotal acts in the theory of speech acts. Any attempt to develop a taxonomy must take into account John Austin's classification of illocutionary acts into five basic categories of verdictive, expositive, exercitive, behabitive, and commissive. But for John Searle, Austin's taxonomy is not the classification of illocutionary acts, but the classifications of English illocutionary verbs. Thus Searle lists problems in Austin's classification, including: the existence of persistent confusion between the verbs and the acts, the existence of a great deal of overlap between categories, the existence of great heterogeneity within the categories, and so on. According to John Searle, it is better to consider the five categories of assertive, directive, commissive, expressive and declaration as types of illocutionary acts. In his taxonomy of illocutionary acts, Searle also offers twelve different criteria and aspects of taxonomy, from which he chooses illocutionary point as the basis of his taxonomy and direction of fit and sincerity condition are corollaries it. But firstly, there is no complete taxonomy of speech acts, as Searle did, and basically cannot exist, and secondly, in Searle taxonomy, there is no precise explanation of the illocutionary point and corollaries of it. Thus, the main purpose of this paper is to critically examine Austin and Searle Taxonomies of illocutionary acts.
