دانش ها و نهادها در ساختار همه گيري: تحليل زيست سياسي پاندمي كرونا

Knowledge and Institutions in the Structure of the Epidemic: a Biopolitical analytics of the Corona pandemic

ناآمادگي در مواجهه با همه گيري كرونا و نابسندگي مداخله ها و اقدامات در مهار آن، جهان را با شرايطي بحراني مواجه كرده است. در اين مقاله برآنم تا بر مبناي تحليل و نقد زيست سياسي نشان دهم كه چرا در اين نقطه ايستاده ايم و اينكه اين ناآمادگي و نابسندگي ريشه در ساختار همه گيري (ابژه ها، دانش ها و نهادها) دارد. در اين تحليل به ابژه ها، دانش ها و نهادهاي مربتط با ساختار همه گيري خواهم پرداخت و نشان خواهم داد ساختار همه گيري سبب رويت ناپذيري ابژه هايي همچون شهر، شهروندي و جامعه و به محاق رفتن دانش ها و نهادهاي مرتبط با آن شده است. طبي سازي امور بهداشتي و مرجعيت دانش اپيدميولوژي حاصل چنين فرآيند تاريخي اي است. به نظر مي رسد احياي پزشكي شهري و توجه جدي به علوم انساني سلامت به عنوان پيوند دهندة علوم زيست پزشكي، سياست و جامعه مي تواند افق هاي نوي بگشايد.

The unpreparedness to deal with the Corona pandemic and the inadequacy of interventions and measures to control that world has created a critical situation. In this article based on biopolitical analytics, I want to show why we stand at this point and that unpreparedness and inadequacy have rooted in the structure of the epidemic (objects, sciences, and institutions). In this analysis, I will focus on the objects, sciences and institutions related to the structure of the epidemic and scrutinize how the structure of the epidemic has caused invisibility of objects such as the city, citizenship and society, which has led to the hiddenness of the related sciences and institutions. Medicalization of the health and the priority of epidemiology have been the result of this historical process. It seems that the revival of urban medicine and serious attention to health humanities as a potential link between biomedical sciences, politics and society can open up new horizons.