محافظه‌گرايي پديداري: توجيه معرفتي از طريق به نظر رسيدن

Phenomenal Conservatism: Epistemic Justification by Seemings

محافظه­ گرايي پديداري، رويكردي در توجيه معرفت­ شناساسانه است كه با تكيه بر «به‌نظر رسيدن» و «پديدار»، تلاش دارد نظريه­ اي براي توجيه دروني و غيراستباطيِ حداقل برخي از باورهاي انسان را فراهم آورد. بر اين اساس توجيه و عدم توجيه، رابطه ­اي مستقيم با وضعيت ذهني عامل معرفتي دارد. ايده­ي مركزي اين نظريه اين است كه اگر چيزي براي يك عامل معرفتي صادق به نظر بيايد، و هيچ دليلي نيز وجود نداشته باشد كه آن چيز آنگونه كه به نظر مي­ آيد نيست، آن عامل معرفتي در باور به آن امر، حداقل به ميزاني، داراي توجيه و عقلانيت است. ما در اين مقاله، با نگرشي همدلانه، اين ديدگاه نوين را تقرير كرده و تلاش خواهيم كرد علاوه بر تبيين مولفه‌هاي اصلي آن، كه مهم­ترين آن تبيين «به نظر رسيدن» به عنوان يك وضعيت ذهني التفاتي داراي ويژگي پديداري خاص است، مهم­ترين نقدهاي وارد شده بر محافظه­ گرايي پديداري را پاسخ دهيم و نشان دهيم كه اين ديدگاه، ديدگاهي قابل توجه در توجيه و عقلانيت باورهاي معرفتي به شمار مي­ آيد.

Phenomenal Conservatism is an approach to epistemological justification that, based on "appearances" and "seemings" and in line with the theory of common sense epistemology, attempt to set up an internal and non-inferential justification, at least for some kind of beliefs. According to this view, justification and non-justification have a direct relationship with the mental state of the agent. Based on this assumption that “Things are as they seem”, phenomenal conservatism offers its central idea that if, for an agent, something seems to be true -and there is no defeater for that until doubting in - that agent thereby has at least some justification for believing that. In this article, we will interpret this new approach with an empathetic attitude and, in addition to explaining its main components, we will effort to answer the most important objections of phenomenal conservatism and show that this view is a significant approach to the justification and rationality of human beliefs.