كليدواژه :
هنر اجتماعي , دوران معاصر , هنر جنگ و صلح , هنر سياسي
چكيده فارسي :
يكي از كاركردهاي ارزشي هنر در دنياي معاصر، مبارزه عليه اشكال سلطه مانند سلطه نژادي، قومي، طبقاتي و سلطه از طريق جنگ بر مردمان سرزميني ديگر است. اين پژوهش در جهت پاسخ به اين پرسش كه گفتمان تعهد اجتماعي در هنر معاصر جهان، چگونه خود را مطرح كرده و نمود آن در نحوه بيان آثار هنري چگونه است؟ به روشي توصيفي تحليلي، روند شكلگيري گفتمان تعهد اجتماعي در هنر جهان غرب از سده بيستم را مورد بررسي قرار داده و به تحليل گفتمان انتقادي مصاديق آن در هنر دو دهه اخير با موضوع جنگ و صلح پرداخته است.
بنا بر نتيجه، بخش بزرگي از هنر معاصر، گفتمان تعهد اجتماعي را پذيرفته؛ اما جايگاه و نقش تعهد اجتماعي، به واسطه عملكرد جنبشهاي هنري معاصر، به شكلي بنيادي دگرگون شده است. اگر در گذشته با آثاري فرمگرا، وحدتگرا، با بياني فردي در نقش كالايي خاص در موزهها و گالريها مواجه بوديم امروزه با آثاري مفهومگرا، كثرتگرا، با تاكيد بر بعد اجتماعي در حكم يك بيانيه در مكانهاي عمومي، خيابانها، موزهها و گالريها مواجهيم و در نهايت، در اين زمان هنر از چارچوب محدود خود جدا شده و بهعنوان يك كنش، هنرمند را در نقش يك كنشگر نسبت به مسائل اجتماعي قرار ميدهد.
چكيده لاتين :
This research purpose is to answer the question of how the discourse of social commitment in contemporary art of the world has presented itself and how is it manifested in the way of expressing works of art? In a descriptive-analytical method, it has studied the process of formation of the discourse of social commitment in the contemporary art of the Western world and its manifestation in the art of war and peace. As a result, much of contemporary world art has embraced the discourse of social commitment; But the place and role of political and social commitment in art has been fundamentally changed by the functioning of contemporary art movements. If in the past we encountered formalist, unitary, individual expression in the role of a particular commodity in museums and galleries, today we are confronted with conceptualist, pluralistic works, with an emphasis on the social dimension as a statement. We encounter public places, streets, museums, and galleries, and finally, at this time, art breaks away from its limited framework and, as an action, places the artist in the role of an activist in relation to social issues.
