پيش‌بيني سازگاري زناشويي بر مبناي ويژگي‌هاي شخصيت مرزي با نقش واسطه‌اي سبك‌هاي دفاعي

سابقه و هدف: اختلالات شخصيت و سبك‌هاي دفاعي از عوامل تأثيرگذار در سازگاري زناشويي است. هدف از انجام پژوهش حاضر، پيش‌بيني سازگاري زناشويي ازطريق ويژگي‌هاي شخصيت مرزي با نقش واسطه‌اي سبك‌هاي دفاعي بود. مواد و روش‌ها: طرح پژوهش از نوع تحليل مسير بود. جامعه آماري پژوهش، افراد متأهل دامنه سني 30 تا40 سال مراجعه‌كننده به مراكز مشاوره خانواده و دادگاه خانواده رفسنجان در بهار و تابستان سال 1398 بود. 200 نفر از جامعه مذكور به روش نمونه‌گيري دردسترس انتخاب شدند. سپس به آن‌ها پرسشنامه صفات شخصيتي ليشنرينگ (1999)، پرسشنامه سازگاري زناشويي اصلاح‌شده اسپنير (1979) و پرسشنامه سبك‌‌‌‌‌‌هاي دفاعي اندروز، سينگ و بوند (1993) ارائه شد. داده‌هاي به‌دست‌آمده با روش تحليل مسير، تحليل واريانس يك‌راهه، ضريب همبستگي و رگرسيون تحليل شدند. نتايج: نتايج حاكي از آن بود كه ويژگي‌هاي شخصيت مرزي با سازگاري زناشويي رابطه مستقيم، منفي و معنادار (0.384= β ، 0.01 P) و با سبك‌هاي دفاعي، رابطه مستقيم، مثبت و معنادار دارد (0.242= β ، 0.01 P). همچنين سبك‌هاي دفاعي با سازگاري زناشويي رابطه مستقيم، منفي و معنادار داشت (0.389 = β ، 0.01 P). نتايج آزمون سوبل هم نشان داد كه سبك‌هاي دفاعي ميانجي بين ويژگي‌هاي شخصيت مرزي و سازگاري زناشويي است (1.980Z =، 05.0 P). نتيجه‌گيري: براساس نتايج اين پژوهش، توجه به نقش سبك‌‌هاي دفاعي در درك متقابل زناشويي و سازگاري زوجين در كنار ويژگي‌هاي شخصيتي آنان ضرورت دارد.