كاربرد روش هاي رگرسيون وزن دارجغرافيايي(GWR) و حداقل مربعات معمولي (OLS) در برآورد مقادير بارش حاصل از فعاليت سامانه بارشي مديترانه اي بر اساس عامل ارتفاع درنواحي غربي ايران ؛ مطالعه موردي الگوي بارش با دوره تداوم دو روزه 1 تا 2 دسامبر 2001

روابط بين بارش و ارتفاع مي تواند پيامدهاي معني داري براي مطالعات بارش، هيدرولوژي و مديريت محيطي داشته باشد. طراحي يك مدل بارشي براي نواحي فاقد ايستگاه هاي كافي بويژه كوهستان ها مي تواند يك نقش معني دار در برنامه ريزي محيطي ايفاء نمايد. هدف از اين مقاله بررسي تغييرات مكاني بارش سامانه مديترانه اي بر اساس متغير ارتفاع در غرب ايران با استفاده از روش هاي(GWR) و (OLS) مي باشد.در اين مطالعه ابتدا مناسب ترين الگوي بارشي دو روزه مديترانه اي براي مطالعه انتخاب گرديد. در ادامه روابط فضايي بين بارش و ارتفاع با تكنيك هاي(GWR) و (OLS) مدلسازي شد. مقايسه اين دو روش نشان داد كه مقدار ضريب اعتبار سنجي آكائيك (AIC) مدل GWR كمتر از مدل OLS مي باشد كه نشانه خطاي كمتر و برازش بهتر مدل GWR مي باشد. نتايج حاصل از مدلسازي فضايي به شكل نمودار پراكنش نگار و نقشه هاي پهنه بندي نشان داد كه روش GWR با يك برازش مناسب روابط فضايي بارش با ارتفاع را بخوبي مدلسازي نموده است. در مجموع مدل GWRافزايش مقادير بارش با ارتفاع به سمت نواحي داخلي و شرقي منطقه يعني در امتداد رشته كوه هاي مرتفع زاگرس و دامنه هاي داخلي آن را برآورد نمود.