معاني بين الاذهاني اجتماع محلي در مواجهه با گردشگران جنگ؛ مطالعه موردي مقصدهاي راهيان نور در خوزستان

Inter-Subjective meanings of the local community about war tourists; a case study of Rahiyane Nour' destinations in Khuzestan

سفرهاي زيارتي به مناطق مرتبط با جنگ تحميلي ايران تحت عنوان راهيان نور، با عمري بيش از دو دهه، يكي از راهبردهاي فرهنگي مهم در زمينه ترويج و نشر ارزش هاي دفاع مقدس به شمار مي رود. پژوهش حاضر با هدف بررسي معاني بين الاذهاني مردم اجتماع محلي ميزبان، نسبت به گردشگران جنگ و راهيان نور به عنوان كليتي وابسته به آن صورت پذيرفته است تا از اين رهگذر، به فهم جايگاه ايشان در نزد جامعه محلي دست يابد. استراتژي پژوهش استفهامي و رويكرد روشي آن كيفي و متكي بر مردم نگاري است. در اين روند نمونه گيري بر مبناي تركيب تكنيك هاي گلوله برفي و نمونه گيري هدفمند در هفت شهر اهواز، خرمشهر، آبادان، سوسنگرد، هويزه، حميديه و بستان صورت پذيرفته است. درنهايت پس از دو مرحله كدگذاري داده ها، در تبيين معاني بين الاذهاني اجتماع ميزبان سه دوگانه پيوستاري شامل جنگ تحميلي دفاع مقدس، دولت محور مردم محور و زاير بازديدكننده (گردشگر) شناسايي شد و به ترتيب بسامد جنگ، دولت محوري و بازديدكننده نمود بيشتري داشت. از سوي ديگر دوگانه تقابلي عرب حاشيه نشين فارس مركزنشين نيز شناسايي گرديد كه البته در اين ميان تجارب موفقي از ارتباطات ميان فرهنگي مبتني بر احترام متقابل و آگاهي از حساسيت هاي فرهنگي جامعه ميزبان از سوي گردشگران، در تضعيف اين دوگانه بسيار موثر ارزيابي شده است.

Pilgrimage journeys to the battlefields of Iraq’s Imposed war on Iran (1980-1988), named as “Rahiyane Noor” (Wayfarers of light) have served for two decades as an important cultural strategy for promoting and disseminating the values of the Holy Defense. This paper aims at surveying the inter-subjective meanings of the people of host communities in destination areas regarding the war-tourist and overall elements of Rahiyane Noor as a cultural policy. This research utilizes an ethnographical qualitative method and undertakes an abductive strategy. The study uses both purposeful and snowball sampling and its sample zone includes cities of Ahwaaz, Abadan, Sousangerd, Howaiza, Hamidiye, and Bostan. Finally, and after two stages of codifying the data, in explanation of the inter-subjective meanings of communities hosting Rahiyane Noor, three organizing dichotomies of continuum had greater appearance, including imposed War-Holy Defense, administrative-popular, and pilgrim-tourist. There were also three frequencies which had greater appearance including war, administrationism, and tourist. We also discovered an opposite dichotomy of marginalized Arab-Central Fars, though positive evaluation of constructive intercultural communication based on mutual respect and considering cultural sensitivities of host communities from their side weaken this theme.