كليدواژه :
ميكروارگانيسم , سيستيك فايبروزيس , دميار , كودكان
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: بيماري سيستيك فايبروزيس، يك اختلال منوژنيك است كه به صورت چند سيستمي تظاهر پيدا مي‌كند. از آنجا كه دميارهاي مورد استفاده اين بيماران كه بعضاًً چندين بار در روز مورد استفاده قرار مي‌گيرد و بسياري از آنها نحوه شست و شو و تميز كردن آن را نمي‌دانند كه مي‌تواند محل مناسبي براي رشد باكتري‌ها باشد. لذا هدف از اين مطالعه تعيين بررسي ميزان آلودگي و همچنين اثر آموزش بر رشد ميكروارگانيسمها در درون دميارهاي كودكان مبتلا به سيستيك فايبروزيس بود.
روش بررسي: اين يك مطالعه نيمه تجربي مي‌باشد كه در سال 1400 انجام شد. 30 نفر از كودكان مبتلا به بيماري سيستيك فايبروزيس مراجعه كننده به درمانگاه امام رضا (ع) به عنوان نمونه مقدماتي وارد مطالعه شدند و در مرحله نخست نمونه كشت از خلط و سطح داخلي دميار اين بيماران گرفته شد. سپس به بيماراني كه كشت مثبت دميار داشتند روش شستشوي دميار به صورت روزانه پس از هر بار استفاده و غوطه‌وري در محلول سركه استريل به مدت 20 دقيقه و سپس آبكشي و خشك كردن به صورت خود به خودي در محل گذر هوا و آفتاب دوبار در هفته آموزش داده شد و مجدداً بعد از چهار هفته پرسش‌نامه اوليه مجدداً براي بيماران تكميل شد و تغيير وضعيت باليني نيز مورد بررسي قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي آماري كاي اسكوئر، تي تست و تي مستقل تجزيه و تحليل شدند.
يافته‌ها: در اين مطالعه 30 بيمار(19 پسر و 11 دختر) با ميانگين سني 51/7 سال(بيشترين سن 18 سال و كمترين 5/1 سال) مورد مطالعه قرار گرفتند. شيوع آلودگي دميارها در اين مطالعه 6/46 درصد و به ترتيب؛ پسودوموناس ايروژنيزا(3/13 درصد)، استافيلوكوكوس اپيدرميس(3/13 درصد)، كلبسيلا پنمونيه(6/7 درصد) و آسپيرژيلوس(6/7 درصد) بود. آلودگي دميارها در اين مطالعه رابطه‌اي با متغيرهاي دموگرافيك و باليني بيماران نداشت. پس از يك دوره 4 هفته‌اي شستشوي دميار و آموزش خانواده‌ها جهت رعايت بهداشت دميار مجدد از دستگاه كودكان كشت انجام شد كه تمامي كشت‌ها منفي شدند.
نتيجه‌گيري: آلودگي دميارهاي مورد استفاده بيماران يك يافته نسبتاً شايع مي‌باشد(6/46 درصد بيماران) و مي‌توانند به عنوان منبعي براي عفونت‌هاي ميكروبي عمل كنند. همچنين اين مطالعه ارتباط بين آلودگي دميار و تشديد ريوي و همچنين نقش مؤثر آموزش بهداشت و شستشوي منظم دميارها در كودكان مبتلا به فيبروز كيستيك را تأييد مي‌كند.
چكيده لاتين :
Cystic fibrosis is a monogenic disorder in several systems. Since spacers used by these patients may be used several times a day, many of them do not know how to wash and use them, so these devices are good places for bacteria to grow. Therefore, this study was performed to identify and determine the relationship between the growth of microorganisms inside spacers and the effect of washing on possible microbial infections in patients with cystic fibrosis.
Methods: This is an intervention pilot study to determine the effect of the growth of microorganisms in the spacer of patients with cystic fibrosis on the exacerbation of pulmonary involvement. In the present study, 30 people were examined as a pilot sample due to the lack of a similar study. Patients were selected from children with cystic fibrosis referred to Imam Reza clinic. The target group was patients with a positive sputum culture (throat). At first, after the last use of a spacer, the culture was taken from the sputum and the inner surface of the spacer. Patients with a positive culture were instructed to wash their spacers in the second step. Washing was done daily after each use and immersion in sterile vinegar solution for 20 minutes and then rinsing and drying spontaneously in air and sun twice a week. After four weeks, the initial questionnaire was completed again for patients, and the change in clinical status was assessed. The error level of the first type was considered equal to 0.05. SPSS software version 26 was used for analysis.
Results: In this study, 30 participants with a mean age of 7.51 (4.21) with a maximum age of 18 years and a minimum of 1.5 years. 19 (63.3) were boys, and 11 (36.7) were girls. None of the demographic and clinical variables were significant on the growth of microorganisms within the spacers in patients with cystic fibrosis. Sixteen patients (53.3%) had negative spacer culture, and 14 patients (46.6%) had positive spacer culture, of which 7 of them had the same result of sputum and throat culture, and in 7 patients, it was different. A 4-week period of using sterile vinegar (as mentioned) to wash spacer and educate families to observe spacer hygiene was performed again from the culture machine, all of which had 14 negative cultures.
Conclusion: It seems that contamination of the spacers used by patients is a relatively common finding (46.6% of patients). Due to the physical condition of these children and their susceptibility to respiratory infections, they may act as a source for microbial infections. Patients with a positive spacer culture had more hospitalizations than patients with a negative culture, which can confirm the relationship between spacer contamination and pulmonary exacerbation of these patients. Therefore, educating patients about hygiene and regular washing of the respiratory tract in children with Cystic fibrosis is strongly recommended.
