مهارت‌هاي اجتماعي فرزندان بر اساس سرمايه اجتماعي خانواده با توجه به نقش واسطه‌اي ‌منش‌هاي اخلاقي والدين

هدف پژوهش حاضر پيش بيني مهارت‌هاي اجتماعي فرزندان بر اساس سرمايه اجتماعي خانواده با توجه به نقش واسطه‌اي منش‌هاي اخلاقي والدين بود. جامعه پژوهش شامل كليه والدين دانش آموزان مقطع ابتدايي شهر يزد بود كه در سال تحصيلي 1398-1399 مشغول به تحصيل بودند. حجم نمونه تعداد 400 نفر از والدين بودند كه به روش نمونه گيري تصادفي خوشه‌اي (چندمرحله‌اي) انتخاب شدند و از اين تعداد 382 نفر پرسشنامه‌ها را تكميل نمودند. براي سنجش متغيرهاي مورد مطالعه از پرسشنامه‌هاي مهارت‌هاي اجتماعي گرشام و اليوت (1990) (SSRS)، سرمايه اجتماعي خانواده اكبري (1393) (FSCQ) و پرسشنامه منش‌هاي اخلاقي خرمائي و قائمي (1397) (MCQ) استفاده شد. جهت انجام معادلات ساختاري از PLSSEM استفاده شد. يافته‌ها نشان داد كه مسير مستقيم سرمايه اجتماعي به منش‌هاي اخلاقي معني‌دار است(0.001 p، 0.23= β ). مسير مستقيم سرمايه اجتماعي به مهارت‌هاي اجتماعي معني‌دار است (0.002=p، 0.26= β ). مسير مستقيم منش‌هاي اخلاقي به مهارت‌هاي اجتماعي معني‌دار است(0.001 p ، 0.25= β). مسير غيرمستقيم سرمايه اجتماعي به مهارت‌هاي اجتماعي با توجه به نقش واسطه‌اي منش‌هاي اخلاقي نيز معني‌دار است (0.045= p، 0.057=β). شاخص‌هاي برازش مدل نيز نشان داد كه مدل مذكور برازش مناسبي دارد. مي‌توان نتيجه گرفت كه سرمايه اجتماعي خانواده هم به‌صورت مستقيم و هم به‌ واسطه منش‌هاي اخلاقي والدين مي‌تواند مهارت اجتماعي فرزندان را پيش بيني كند.