اثربخشي درمان پويشي فشرده و كوتاه مدت (ISTDP) بر مكانيسم‌هاي دفاعي و ابراز هيجاني در افراد با اضطراب مرگ ناشي از كرونا

هدف اين پژوهش تعيين اثربخشي درمان پويشي فشرده و كوتاه مدت(ISTDP) بر مكانيسم‌هاي دفاعي و ابراز هيجاني در افراد با اضطراب مرگ ناشي از ويروس كرونا بود. روش پژوهش حاضر نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون_پس آزمون، پيگيري با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل تمامي دانشجويان كارشناسي رشته حسابداري دانشگاه آزاد واحد تهران مركز نيم سال اول 1400 بود كه در پرسشنامه اضطراب مرگ ناشي از كرونا نمره بالاتر از خط برش (70 به بالا) كسب كردند كه 34 نفر به شيوه‌ هدفمند پس از غربال‌گري انتخاب‌شده و به‌صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه (هر گروه 17 نفر) قرار گرفتند. درمان (8 جلسه 75 دقيقه‌اي به صورت هفتگي) به گروه آزمايش به صورت فردي ارائه گرديد. همچنين براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه‌هاي سبك‌هاي دفاعي (DSQ، آندروز و همكاران، 1993)، هيجان ابراز شده (EEQ، كينگ و آمونز، 1990)، اضطراب مرگ ناشي از كرونا (CDA، ناجي، 1400) استفاده شده است و در نهايت داده ها با روش تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر تجزيه‌وتحليل شد. نتايج پژوهش نشان داد كه درمان پويشي فشرده و كوتاه‌مدت سبب كاهش اضطراب مرگ ناشي از كرونا، دفاع‌هاي روان رنجور و رشدنايافته و افزايش ابراز هيجان و دفاع‌هاي رشديافته مي‌شود (0.01 p). درمان‌پويشي مي‌تواند با ارائه راهكارهاي پويشي روش‌هاي مقابله با اضطراب و نيز چگونگي ابراز صحيح هيجان را تسهيل كند و سبب شود مكانيسم هاي دفاعي مناسب تري استفاده شود. لذا مي‌توان گفت با توجه به اهداف درماني مدنظر، مي‌توان از درمان‌ پويشي به جهت تأثيرگذاري بر ابعاد مختلف مشكلات فردي استفاده كرد.