پيش‌بيني خودگويي مثبت و منفي بر اساسي تيپ‌هاي شخصيتي انياگرام در دانشجويان

پژوهش حاضر با هدف پيش‌بيني خودگويي مثبت و منفي براساس تيپ‌هاي شخصيتي انياگرام در دانشجويان انجام شد. طرح پژوهش حاضر توصيفي و از نوع همبستگي بود. تعداد 215 نفر از دانشجويان كه طي دوران قرنطينه ناشي از همه‌گيري كوويد19 درسال 1399 به صورت مجازي تحصيل مي‌كردند، به روش نمونه‌گيري دردسترس از بين رشته‌هاي تحصيلي مختلف انتخاب و به پرسشنامه ‌ خودگويي كالوت (STI، 2005) و شاخص تيپ انياگرام ريزوهادسون (RHETI، 2003) به صورت داوطلبانه پاسخ دادند. به منظور تحليل داده‌ها، از ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندمتغيري، پس از كنترل متغير سن، استفاده شد. يافته ها حاكي از آن است كه تيپ جستجوگر به‌طور مستقيم و معني‌دار نمرات خودگويي مثبت را (0.049=p=0.35، β) و تيپ فردگرا به طور مستقيم و معني‌دار خودگويي منفي را پيش‌بيني مي كند (0.023=p= 0.47،β). ساير ابعاد شخصيت انياگرام تعيين‌كننده معني‌دار نمرات خودگويي نبودند (0.05 p). در مجموع متغيرهاي پيش‌بين به ترتيب 13 و 22 درصد از واريانس متغيرهاي ملاك خودگويي مثبت و منفي را تبيين كردند. اشتياق براي كشف رازهاي جهان، تفكر و تحقيق و عدم انتظار از ديگران براي خودكفايي زمينه‌ساز خودگويي مثبت در تيپ جستجوگر است. علاوه برآن تراژدي عشق گمشده و عاشق‌پيشگي‌هاي شاعرانه، انزوا طلبي، حساسيت عاطفي و نارضايتي از وضع موجود، افراد داراي تيپ فردگرا را مستعد افسردگي مي‌كند و با خودگويي منفي همايند است. يافته‌هاي اين پژوهش دريچه‌اي به روي فهم روابط ابعاد شخصيت و گفتگوي انسان با خود باز مي‌كند.