ارتباط مقابله مذهبي (مثبت و منفي) با ابعاد سلامت‌روان دانشجويان در دوران قرنطينه همه‌گيري ويروس كرونا: نقش واسطه‌اي تاب‌آوري رواني

پژوهش حاضر با هدف بررسي ارتباط مقابله مذهبي (مثبت و منفي) با ابعاد سلامت روان دانشجويان در دوران قرنطينه همه گيري ويروس كرونا به واسطه نقش تاب آوري انجام گرديد. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي به روش تحليل مسير مي باشد. جامعه آماري پژوهش شامل كليه دانشجويان مقطع كارشناسي دانشگاه آزاد اسلامي واحد رشت در نيمسال دوم سال تحصيلي 1400-1399 بود كه از ميان آن ها، نمونه اي شامل 220 دانشجو به روش نمونه گيري دردسترس انتخاب شدند و پرسشنامه سلامت روان گلدبرگ و ميلر، (GHQ)، پرسشنامه تاب آوري كانرديويدسون (CDRISC) و فرم كوتاه مقياس مقابله مذهبي پارگامنت و همكاران (RCS) را تكميل كردند. داده ها با استفاده از روش تحليل مسير مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد كه ارتباط تاب آوري با ابعاد سلامت روان (شكايات جسماني، اضطراب و بي خوابي، نارساكنش وري اجتماعي و افسردگي) معنادار است (0.01 p). ارتباط مقابله مذهبي مثبت و منفي با تاب آوري نيز مستقيم و معنادار بود (0.01 p). همچنين، ارتباط مقابله مذهبي منفي با ابعاد سلامت روان به واسطه تاب آوري معنادار دارد (0.01 p). بر اساس يافته ها مي توان نتيجه گرفت كه مدل مفهومي از برازش خوبي برخوردار است و يافته هاي پژوهش مبني بر ارتباط مقابله مذهبي با سلامت روان دانشجويان به واسطه تاب آوري، داراي تلويحات كاربردي براي روان شناسان باليني و سلامت مي باشد.