رابطه سبك هاي تصميم گيري و شادكامي با نقش ميانجي سبك زندگي در نوجوانان دختر

هدف از مطالعه حاضر بررسي رابطه سبك هاي تصميم گيري و شادكامي با نقش ميانجي سبك زندگي در نوجوانان دختر بود. پژوهش حاضر توصيفيمقطعي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري شامل كليه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم (پايه هاي نهم الي يازدهم) شهر تهران در سال تحصيلي 1400-1399 بودند. 360 دانش آموز به روش دردسترس مشاركت داشتند و به پرسشنامه شادكامي آكسفورد (OHQ) (هيلز و آرگايل ، 2002)، نسخه دوم پروفايل سبك زندگي ارتقاء دهنده سلامت (HPLPII) (والكر و همكاران، 1987) و پرسشنامه سبك تصميم گيري عمومي (GDMS) (اسكات و بروس، 1995) پاسخ دادند. تحليل داده ها به روش مدل معادلات ساختاري انجام شد. نتايج نشان داد، مدل پيشنهادي پژوهش از برازش مطلوب برخوردار بود. همچنين نتايج نشان داد كه شادكامي با سبك هاي تصميم گيري اجتنابي (0.001=P، 0.57=r)، وابسته (0.001=P، 0.60=r) و آني (0.001=P، 0.69=r) همبستگي منفي و معنادار دارد؛ اما در مقابل سبك هاي تصميم گيري منطقي (0.001=P، 0.59=r)، شهودي (0.001=P، 0.57=r) و مولفه هاي سبك زندگي، تغذيه (0.001=P، 0.50=r)، ورزش (0.001=P، 0.38=r)، مسئوليت پذيري (0.001=P، 0.43=r)، مديريت استرس (0.001=P، 0.39=r)، روابط بين فردي (0.001=P، 0.53=r) و خودشكوفايي (0.001=P، 0.36=r) با شادكامي همبستگي مثبت و معنادار دارند (0.05 P). همچنين نتايج آزمون بوت استرپ نشان داد كه ضرايب مسير سبك هاي تصميم گيري آني (0.001=P، 0.067= β)، اجتنابي (0.001=)، وابسته (0.001=P، 0.046=β)، منطقي (0.001=P، 0.058=β)، و شهودي (0.001=P، 0.061= β)، با نقش ميانجي سبك زندگي بر شادكامي اثر غيرمستقيم و معنادار دارند (0.05 P). سبك هاي تصميم گيري سازگار منطقي و شهودي به طور مستقيم و همچنين به واسطه سبك زندگي سلامت محور مي توانند منجر به شادكامي در نوجوانان دختر شوند، اما در مقابل سبك هاي تصميم گيري ناسازگار آني، اجتنابي و وابسته اثر معكوس داشتند.