نقش واسطه‌اي حمايت اجتماعي ادراك شده، در ارتباط بين اعتياد به پلتفرمهاي اجتماعي و سبك‌هاي دلبستگي در كاربران بزرگسال اينستاگرام شهر تهران

هدف پژوهش حاضر، بررسي نقش ميانجي حمايت اجتماعي ادراك شده، در پيش‌بيني اعتياد به پلتفرمهاي اجتماعي، بر اساس سبك‌هاي دلبستگي در كاربران بزرگسال اينستاگرام شهر تهران بوده است. روش پژوهش از نوع توصيفي، غير آزمايشي و كمي از نوع همبستگي و مدل‌سازي معادلات ساختاري مي‌باشد. جامعه‌ي آماري پژوهش، كليه كاربران بزرگسال اينستاگرام شهر تهران بودند كه از ميان جامعه تعداد 525 نمونه، به روش در دسترس و با به ‌اشتراك‌گذاري پرسش‌نامه هاي پژوهش، شامل پرسش‌نامه‌ي سبك دلبستگي بزرگسال (بشارت 1384)،يرسش‌نامه اعتياد به شبكه‌هاي اجتماعي(خواجه احمدي1395) و پرسش‌نامه حمايت اجتماعي ادراك شده(زيمت1990) انتخاب شدند. يافته‌هاي حاصل ازهمبستگي ميان متغيرهاي پژوهش نشان مي‌دهند كه بين سبك دلبستگي اجتنابي و دوسوگرا با اعتياد به شبكه‌ي اجتماعي ارتباط معنادار وجود دارد. ولي بين سبك دلبستگي ايمن و اعتياد به پلتفرمهاي اجتماعي ارتباط معني‌داري يافت نشد. همچنين، ميان حمايت اجتماعي ادراك شده و اعتياد به پلتفرمهاي اجتماعي رابطه‌ي معني‌دار با جهت منفي وجود داشت. رابطه‌ي سبك‌هاي دلبستگي اجتنابي و دوسوگرا با حمايت اجتماعي ادراك شده معنادار و منفي است و بالعكس رابطه مثبت معني‌دار بين سبك دلبستگي ايمن و حمايت اجتماعي ادراك شده وجود دارد. همچنين، مدل پژوهش نشان مي‌دهد كه نقش ميانجي حمايت اجتماعي ادراك شده تنها در رابطه‌ي سبك دلبستگي ايمن با اعتياد به پلتفرم هاي اجتماعي معنادار بوده است، با اين ‌حال نقش ميانجي حمايت اجتماعي ادراك شده در رابطه‌ي سبك‌هاي دلبستگي دوسوگرا و اجتنابي با اعتياد به پلتفرمهاي اجتماعي، تأييد نشد.از يافته هاي پژوهش مي توان در درك بهتر عوامل و نظريات مرتبط با اعتياد به پلتفرم هاي اجتماعي بهره برد.