نقش دلبستگي به خدا و هوش هيجاني در پيش بيني شفقت به خود زنان معلم شاغل در دبستان هاي شهر مشهد

هدف از انجام اين پژوهش بررسي نقش دلبستگي به خدا و هوش هيجاني در پيش بيني شفقت به خود زنان معلم شاغل در دبستان هاي شهر مشهد بود. طرح پژوهش حاضر توصيفي همبستگي بود. جامعه آماري در اين پژوهش، معلمان خانم دبستان‌هاي منطقه يك آموزش ‌و پرورش شهر مشهد در سال 1400-1399بود، كه از ميان آن ها 100 نفر به روش نمونه گيري در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. براي گردآوري داده ها از پرسشنامه هاي شفقت به خود (SCS) (نف و همكاران، 2003)، هوش هيجاني (EQi) (بارآن، 1997) و دلبستگي به خدا در اسلام (MSAS) (غباري بناب و حدادي كوهسار، 1390) استفاده شد. نتايج با استفاده از نرم افزار Spss نسخه 24 با روش آماري همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه همزمان تجزيه و تحليل شدند. نتايج نشان داد كه متغيرهاي هوش هيجاني و دلبستگي به خدا با شفقت به خود رابطه مثبت معناداري دارند (0.01 p). بدين معنا كه با افزايش نمرات در متغيرهاي هوش هيجاني و دلبستگي به خدا، نمرات در شفقت به خود نيز افزايش مي يابد. همچنين تحليل رگرسيون چندگانه نشان داد كه متغيرهاي هوش هيجاني و دلبستگي به خدا در مجموع 36 درصد از واريانس متغير شفقت به خود در بين معلمان خانم دبستان‌هاي منطقه يك آموزش ‌و پرورش شهر مشهد را تبيين كنند؛ بنابراين مي توان اينگونه بيان كرد كه هوش هيجاني و دلبستگي به خدا نقش مهمي در ارتقاء شفقت به خود در معلمان دارند.