رابطه ظرفيت تأملي والدين و بد تنظيمي هيجاني نوجوانان: نقش ميانجي توانايي ذهني سازي

اين پژوهش با هدف بررسي نقش ميانجي توانايي ذهني سازي در رابطه بين ظرفيت تأملي والدين با بد تنظيمي هيجاني نوجوانان انجام گرديد. طرح پژوهش حاضر از نوع توصيفي همبستگي بود. جامعه آماري اين پژوهش دانش‌آموزان دختر و پسر بودند كه در طيف سني 11 تا 17 سال قرار داشتند و در سال تحصيلي 1400-1399 مشغول به تحصيل در مناطق يك و دو شهرستان زنجان بودند. 200 نفر با استفاده از نمونه گيري در دسترس براي اين پژوهش انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه ذهني سازي (RFQ) (ها و همكاران، 2013) و دشواري تنظيم هيجان (DERS) (گرتز و روئمر، 2004) بودند. داده ها با استفاده از آزمون همبستگي پيرسون و تحليل مسير تجزيه و تحليل شد. شاخص هاي برازش نشان دهنده ي برازش عالي داده ها با مدل اصلاح شده بود. ظرفيت تأملي والدين (هم مادر و هم پدر) به صورت غيرمستقيم و از طريق توانايي ذهني سازي توانستند بد تنظيمي هيجاني در نوجوانان را پيش بيني كنند (0/001 p). از يافته هاي فوق مي توان نتيجه گرفت كه ظرفيت تأملي والدين و توانايي ذهني سازي در كنار هم مي توانند نقش زيادي در پيش بيني بد تنظيمي هيجاني در نوجوانان داشته باشند و لزوم توجه به اين عوامل در برنامه هاي ارتقا تنظيم هيجاني ضروري است.