رابطه نگرش به جراحي زيبايي و اعتياد به شبكه‌هاي اجتماعي بر اساس نقش ميانجي نگراني از تصوير بدني در نوجوانان

پژوهش حاضر باهدف بررسي نقش ميانجي نگراني از تصوير بدني در رابطه نگرش به جراحي زيبايي و اعتياد به شبكه‌هاي اجتماعي در نوجوانان انجام شد. طرح پژوهش از نوع توصيفي-همبستگي به روش تحليل مسير بود. به‌ منظور دستيابي به اهداف پژوهش از ميان كليه نوجوانان 14 تا 18 ساله مدارس شهر تبريز در سال 1400، نمونه‌اي به حجم 357 نفر با روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شد. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه هاي اعتياد به شبكه‌هاي اجتماعي SMD (ايجندن و همكاران، 2016)، نگرش به جراحي زيباييACSS (هاندرسون و هاندرسون، 2005) و نگراني از تصوير بدنيBICI (ليتلتون و همكاران، 2005) استفاده شد. براي تجزيه ‌و تحليل داده‌ها، از روش تحليل مسير استفاده شد كه نتايج بيانگر برازش نسبتا مطلوب مدل فرضي پژوهش بود. يافته‌ها نشان داد اثر مستقيم اعتياد به شبكه‌هاي اجتماعي (13 /0=β) و نگراني از تصوير بدني (0/41=β) بر نگرش به جراحي زيبايي و همچنين اثر غيرمستقيم اعتياد به شبكه‌هاي اجتماعي بر نگرش به جراحي زيبايي از طريق متغير ميانجي نگراني از تصوير بدني (0/26=β) مثبت و معني دار است (0/05 p). با توجه به اينكه اثر غيرمستقيم اعتياد به شبكه‌هاي اجتماعي بر نگرش به جراحي زيبايي از طريق متغير ميانجي نگراني از تصوير بدني بيشتر از اثر مستقيم اعتياد به شبكه‌هاي اجتماعي بر نگرش به جراحي زيبايي است؛ بنابراين مي توان نتيجه گرفت كه نگراني از تصوير بدني مي تواند رابطه بين نگرش به جراحي زيبايي و اعتياد به شبكه‌هاي اجتماعي را ميانجي گري كند.