نقش ميانجي مطلوبيت اجتماعي در ارتباط بين ويژگي هاي شخصيتي و نگرش هاي ناكارآمد با رفتارهاي پرخاشگرانه نوجوانان

پرخاشگري ازجمله رفتار هاي شايع و تاثيرگذار بر جنبه هاي فردي و اجتماعي فرد از جمله شخصيت، مطلوبيت و كارايي اجتماعي و نگرش نوجوانان است. پژوهش حاضر با هدف بررسي تعيين نقش ميانجي مطلوبيت اجتماعي در ارتباط بين ويژگي هاي شخصيتي و نگرش هاي ناكارآمد با رفتارهاي پرخاشگرانه نوجوانان انجام گرفت. روش پژوهش حاضر توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري اين پژوهش را كليه نوجوانان شهر اردبيل 1399-1400 تشكيل دادند كه 200 نفر از آنان با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس به صورت اينترنتي و از طريق شبكه هاي مجازي(واتساپ، تلگرام، شاد)، به عنوان نمونه انتخاب شدند و در اين مطالعه شركت كردند. ابزار جمع آوري اطلاعات شامل پرسشنامه هاي مقياس نگرش ناكارآمد كودكان و نوجوان (2006) DASC، پرسشنامه شخصيت نئو فرم كوتاه (1985) NEOFFI، پرسشنامه مطلوبيت اجتماعي (1960) DASCA و پرسشنامه پرخاشگري باس و پري (1992) BPAQ بودند. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از نرم افزار Spss 24 و lisrel8.8 و روش تحليل مسير مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد كه مدل تحقيق ازنظر شاخص‌هاي معني‌داري و برازش مورد تائيد است و متغيرهاي نگرش‌ ناكارآمد و ويژگي هاي شخصيت علاوه بر اثر مستقيم، به طور غير مستقيم از طريق مطلوبيت اجتماعي بر پرخاشگري (0.001 P) تاثير مي گذارند. باتوجه به يافته پژوهش مي توان از آن در برنامه هاي آموزشي و مداخلات روان شناختي وبهبود عملكرد آنها استفاده كرد.