مقايسه ي ناگويي هيجاني و راهبردهاي تنطيم شناختي هيجان در افراد داراي نشانه هاي اختلال اضطراب فراگير و اجتماعي، سوء مصرف مواد و افراد سالم

پژوهش حاضر با هدف مقايسه ناگويي هيجاني و راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان در افراد داراي نشانه هاي اختلال اضطراب فراگير و اجتماعي، سوء مصرف مواد و افراد سالم انجام شد. مطالعه حاضر از نوع علّي مقايسه‌اي بود. بخشي از جامعه آماري اين پژوهش را تمام زنان داراي نشانه هاي اختلال اضطراب فراگير و اجتماعي و سوء مصرف مواد شهر قم و و بخشِ ديگري را زنان سالم اين شهر در سال 1399 تشكيل دادند. با روش نمونه گيري هدفمند، 90 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. مقياس هاي بكار رفته در پژوهش شامل مقياس كوتاه اختلال اضطراب فراگير (GADQIV) اسپيتزر و همكاران (2006)، اضطراب اجتماعي (SPIN) كانر و همكاران (2000)، ناگويي هيجاني تورنتو (TAS) بگبي و همكاران (1994) و راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان (CERQ) گارنفسكي و همكاران (2001) بودند. نتايج آزمون تحليل واريانس چندمتغيره (مانوا) نشان داد كه بين ناگويي هيجاني و راهبردهاي تنظيم شناختي افراد داراي نشانه هاي اختلال اضطراب فراگير و اجتماعي و سوء مصرف مواد با افراد سالم، تفاوت وجود داشت (0.01 P). اما بين ناگويي هيجاني و راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان افراد داراي نشانه هاي اختلال اضطراب فراگير و اجتماعي با افراد مبتلا به سوء مصرف مواد تفاوت معنادار نبود (0.05 P). در مجموع افراد داراي نشانه هاي اختلال اضطراب فراگير و اجتماعي و سوء مصرف مواد نسبت به افراد سالم، نمرات بالاتري را در ناگويي هيجاني و راهبرد تنظيم هيجان منفي و نمرات پايين تري را در راهبرد تنظيم هيجان مثبت كسب مي كنند.