مقايسه اثربخشي آموزش والدين با رويكرد رفتاري باركلي و رويكرد آدلري-درايكورس بر بهبود مهارت هاي اجتماعي كودكان مبتلا به اختلالات دفعي مراجعه كننده به كلينيك تخصصي كودكان شهر گرگان

پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثربخشي آموزش والدين با رويكرد رفتاري باركلي و رويكرد آدلريدرايكورس بر بهبود مهارت هاي اجتماعي كودكان مبتلا به اختلالات دفعي انجام شد. روش پژوهش نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون و گروه‌ كنترل بود. جامعه پژوهش شامل كليه كودكان مبتلا به اختلالات دفعي مراجعه كننده به كلينيك تخصصي كودكان شهر گرگان در سال 1399 بود كه با استفاده از روش نمونه‌گيري هدفمند، 30 نفر انتخاب و به صورت تصادفي در سه گروه آزمايش 10 نفري قرار گرفتند. در گروه اول آزمايشي مادران آموزش به روش رفتاري باركلي و گروه دوم آزمايشي مادران آموزش به روش آدلري -درايكورس را در 12 جلسه 90 دقيقه‌اي دوبار در هفته دريافت كردند. ابزار پژوهش پرسشنامه مهارت اجتماعي ماتسون (1983) (MESSY) فرم والد بود. داده‌ها با روش تحليل كوواريانس چندمتغيري و با استفاده از نرم‌افزار SPSS 22 تحليل شدند. يافته ها نشان داد بين نمرات اختلافي پيش آزمون پس آزمون در گروه هاي مداخله آموزش والدين با رويكرد رفتاري باركلي و رويكرد آدلريدرايكورس با گروه گواه همه خردهمؤلفه هاي مهارت اجتماعي جز مؤلفه برتري طلبي تفاوت معناداري وجود دارد (0.05 P). همچنين بين آموزش والدين با رويكرد باركلي و آموزش والدين با رويكرد آدلريدرايكورس براي خرده مؤلفه هاي مهارت هاي اجتماعي تفاوت معناداري وجود ندارد (0.05 P). براساس يافته ها مي توان نتيجه گرفت آموزش والدين با رويكرد باركلي و رويكرد آدلريدرايكورس باعث بهبود همه خرده مؤلفه هاي مهارت اجتماعي جز خرده مؤلفه برتري طلبي در كودكان مبتلا به اختلالات دفعي شده اند و هر دو روش درماني اثربخشي يكساني بر بهبود مهارت‌هاي اجتماعي داشته اند.