اثر روان درماني تحليلي مبتني بر روابط ابژه بر سازمان شخصيت و سبك هاي دفاعي افراد مبتلا به شخصيت مرزي

ژوهش حاضر با هدف تعيين اثر بخشي روان درماني تحليلي مبتني بر روابط ابژه (معطوف به انتقال) بر سازمان شخصيت و سبك هاي دفاعي افراد مبتلا به اختلال شخصيت مرزي انجام شد. روش پژوهش از نوع طرح تك آزمودني ABA بود. جامعه آماري شامل كليه افراد مبتلا به اختلال شخصيت مرزي كه به بخش سرپايي بيمارستان روانپزشكي زارع و كلينيك خانه معنا ساري در بازه زماني ارديبهشت الي خرداد 99 مراجعه كردند، كه با تاييد روانپزشك 32 نفر بودند، از ميان آنها 7 نفر به روش نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند و در دو گروه روان درماني تحليلي مبتني بر روابط ابژه 4 نفر و گروه گواه 3 نفر به روش تصادفي قرار داده شد و داده ها در طي يك سال، با استفاده از پرسشنامه سازمان شخصيت كرنبرگ IPO (كرنبرگ، 2002) و سبك هاي دفاعي DSQ40 (اندورز و همكاران، 1993) گرداوري شدند. براي تجزيه و تحليل داده ها از روش تحليل نمودار، تغيير پايا و درصد بهبودي، استفاده شد. يافته ها نشان داد كه روان درماني تحليلي مبتني بر روابط ابژه (معطوف به انتقال) مي تواند نتايج مطلوبي بر روان سازمان شخصيت و سبك هاي دفاعي افراد مبتلا به شخصيت مرزي بگذارد. موفقيت‌آميز بودن درمان بيماران مرزي بسيار پيچيده‌تر از آن است كه متون پژوهشي نشان مي‌دهند و همچنين فرجام‌ درمان به صورت موفقيت در مقابل شكست نيست، بلكه شماري از حوزه‌هاي عملكردي را شامل مي شود. همچنين براي تعميم نتايج به پژوهش هاي بيشتر نيازمنديم.