اثربخشي درمان مبتني پذيرش و تعهد بر تنطيم شناختي هيجان، بهزيستي روان‌شناختي و كيفيت زندگي سالمندان

هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي درمان گروهي مبتني بر پذيرش و تعهد بر تنطيم شناختي هيجان، بهزيستي روان‌شناختي و كيفيت زندگي سالمندان بود. اين پژوهش نيمه آزمايشي از نوع پيش‌آزمونپس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه پژوهش را كليه سالمندان شهر ايلام در سال 1400 تشكيل مي دادند. نمونه آماري شامل 32 نفر بود كه با استفاده از نمونه‌گيري در دسترس و بر اساس ملاك هاي ورود به پژوهش انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه (هر گروه 16 نفر) جايگزين شدند. به منظور جمع آوري داده ها از پرسشنامه هاي تنطيم شناختي هيجان (گارنفسكي و همكاران، 2001 (CERQ)، بهزيستي روان‌شناختي (ريف، 2002 RSPWB) و كيفيت زندگي (BREFWHOQOL, 1996) استفاده شد. گروه آزمايش تحت درمان گروهي مبتني بر پذيرش و تعهد طي 8 جلسه 90 دقيقه اي قرار گرفت و گروه گواه، هيچ گونه مداخله درماني دريافت نكرد. جهت تجزيه و تحليل از آزمون تحليل كواريانس چندمتغيره استفاده شد. نتايج حاصل از تحليل كوواريانس نشان داد كه بين گروه آزمايشي و گروه گواه از نظر متغيرهاي وابسته در مرحله پس‌آزمون تفاوت معني داري وجود دارد (0.001 P). يافته‌هاي اين پژوهش نشان داد كه درمان گروهي مبتني پذيرش و تعهد بر كاهش راهبردهاي غير انطباقي تنظيم شناختي هيجان و افزايش راهبرد هاي انطباقي تنظيم شناختي هيجان، بهزيستي روان‌شناختي و كيفيت زندگي سالمندان اثربخش است.