مدل ساختاري اضطراب بيماري كوويد- 19 بر اساس استرس ادراك شده با نقش ميانجي حمايت اجتماعي ادراك شده در دانشجويان

پژوهش حاضر با هدف ارزيابي مدل ساختاري اضطراب بيماري كوويد 19 بر اساس استرس ادراك شده با نقش ميانجي حمايت اجتماعي ادراك شده در دانشجويان انجام شد. روش تحقيق از نوع توصيفي - همبستگي بود. جامعه آماري شامل تمامي دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران مركز در سال تحصيلي 400-1399 بودند. حجم نمونه 322 نفر تعين شد كه به روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي انتخاب شدند. براي جمع آوري داده ها از مقياس اضطراب كرونا ويروس (CDAS، عليپور و همكاران، 1398)، استرس ادراك شده (PSS، كوهن و همكاران، 1983)، حمايت اجتماعي ادراك شده (MSPSS، زيمت و همكاران، 1998) استفاده شد. تحليل داده‌ها با استفاده از مدليابي معادلات ساختاري با كمك نرم افزارهاي آماري spss 27 و AMOS 24 انجام شد. نتايج نشان داد مدل كلي پژوهش با داده هاي تجربي برازش دارد. علاوه بر اين بين استرس ادراك شده با اضطراب بيماري كوويد 19 ارتباط مثبت و معناداري وجود دارد (0.001=p ،0.60= β). و بين استرس ادراك شده و حمايت اجتماعي ادراك شده رابطه منفي و معناداري وجود دارد (0.001= p ،0.72= β). اما نقش ميانجي حمايت اجتماعي بين استرس ادراك شده با اضطراب بيماري تاييد نشد (0.05 p). نتايج اين پژوهش نشان داد كه كاهش استرس ادراك شده و برخورداري از حمايت اجتماعي ادراك شده نقش موثري را در كاهش اضطراب بيماري كرونا ايفا مي كند.