تحليلي بر سياست‌هاي تعاملي دولت و مردم براي پيشگيري از جرايم شهري

زمينه و هدف: پيشگيري از جرايم همواره براي پليس در درجه نخست بوده و عمدتاً تلاش‌ها بر پيشگيري مقدم بر مبارزه در اين سازمان امنيتي است. از آنجايي كه دامنه انحرافات و بزهكاري در جامعه شهري بسيار زياد و در مواردي هم به حالت بحراني رسيده لذا لازم است تا نهادهايي غير از پليس در مشاركتي فعالانه با پليس به منظور هم‌افزايي در راستاي پيشگيري از جرايم شهري با پليس همراستا و هم‌جهت شوند. بر همين اساس هدف اين پژوهش تحليلي بر سياست‌هاي تعاملي دولت و مردم براي پيشگيري از جرايم شهري است. روش شناسي: باتوجّه به ماهيّت موضوع، پژوهش حاضر از نظر هدف كاربردي و به لحاظ گردآوري اطلاعات به روش اسنادي و از طريق مطالعه قوانين و منابع معتبر انجام شده و اطلاعات به دست آمده به صورت توصيفي تحليلي مورد تجزيه وتحليل قرار گرفته است. يافته‌ها و نتايج: از آنجايي كه عملكرد پليس بسيار گسترده‌تر از كنترل و پيشگيري از جرم است، بنابراين لازم و ضروري به نظر مي‌رسد كه با استفاده از راهبردهاي مشاركت جويانه در قالب فعاليت‌هاي پيشگيري اجتماعي و كنترل محيطي سياست‌هاي تعاملي دولت و مردم به منظور پيشگيري از جرم شناسايي و معرفي شوند. در نتيجه سياست‌هاي تعاملي دولت و مردم براي پيشگيري از جرايم شهري مي‌تواند شامل؛ پنج مولفه مهم تعامل بين دولت محلي و پليس براي پيشگيري از جرايم شهري، وجود داوطلبان به عنوان پليس‌هاي كمكي، خدمات پليس خصوصي، استفاده از برون‌سپاري خدمات پليس و مديريت كنترل محيطي باشد.