مطالعه و مشخصه‌يابي برون‌تني حلقه ماتريسي درون واژينال سيليكوني حامل هورمون لوونورژسترل: روشي مناسب هورمون درماني جايگزين

مقدمه: بين 3 تا 30 درصد زنان در سنين باروري دچار خونريزي غيرطبيعي رحمي مي‌شوند. حلقه‌هاي واژينال ازجمله سيستم‌هاي مورد توجه براي رسانش موضعي هورمون‌ها هستند كه به‌دليل ساختار پليمري خود امكان رهايش پيوسته و كنترل شده دارو را فراهم مي‌كنند. در اين مطالعه طراحي و ساخت حلقه واژينال ماتريسي حاوي لوونورژسترل مورد بررسي قرار گرفته است. روش بررسي: در مطالعه تجربي حاضر، ابتدا دو قطعه قالب آلومينيومي طراحي شدند، سپس دو جزء پايه (A) و كراس لينكر پليمر (B) به همراه لوونورژسترل مخلوط و طي روش قالب‌گيري تزريقي، 48 حلقه‌ پليمري حاوي لوونورژسترل ساخته شدند. جهت رسيدن به مقادير رهايش مدنظر در بازه زماني مشخص، اثر دما، rpm، محيط رهايش، مقادير بارگذاري اوليه مختلف، درصد كراس لينكر و مدل رياضي براي پيش‌بيني رهايش و آزمون تورم بررسي شد. نتايج: در نتيجه انجام آزمايشات مشخص شد كه با افزايش بارگذاري دارو، ميزان رهايش افزايش و با بالارفتن درصد كراس لينكر، رهايش دارو كاهش مي‌يابد. در نهايت حلقه 100:9.5A:B= با ميزان بارگذاري اوليه 0/2 درصد لوونورژسترل نسبت به سيليكون به‌ عنوان حلقه مورد نظر انتخاب شد و آزمايشات رهايش در دماي C ° 37، دور شيكر 80 و محيط رهايش حاوي 10 درصد اتانول انجام گرفت. مقادير رهايش دارو با دستگاه طيف‌سنج نوري اندازه‌گيري و با نرم‌افزار آماري SPSS version 16 تحليل شدند. نتيجه‌گيري: باتوجه به نتايج مي‌توان دريافت حلقه‌ واژينال ماتريسي طراحي شده حاوي لوونورژسترل، سيستم دارورساني مناسبي براي رهايش پيوسته لوونورژسترل جهت درمان خونريزي غيرطبيعي رحمي محسوب مي‌شود كه باتوجه به ميزان بارگذاري اوليه دارو و درصد كراس لينكر به‌كار رفته مي‌توان به ضريب نفوذ و ميزان رهايش مدنظر در يك بازه زماني مشخص دست يافت.