بررسي بن‌مايه‌هاي اساطيري در قصه‌ي «چل‌گيس»، روايت روستاي رمقان، كوهمره‌سرخي

قصه‌ها بخش مهمي از فرهنگ و ادبيات عامه را شكل مي‌دهند. اين بخش از فرهنگ عامه، جلوه‌گاه باورها، انديشه‌ها و شيوه‌هاي زندگي مردم هر ملت است. قصه‌هاي هر منطقه، به‌ويژه قصه‌هاي شفاهي، بستري مناسب براي واكاوي باورهاي اساطيري و توتمي آن قوم است. در اين پژوهش يكي از رايج‌ترين قصه‌هاي منطقه‌ي كوهمره‌سرخي فارس با عنوان قصه‌ي «چل‌گيس» واكاوي شده است. نگارنده نخست به‌ روش ميداني، قصه را به دقت ثبت كرده و سپس به روش توصيفي‌تحليلي به بررسي بن‌مايه‌هاي اساطيري آن پرداخته است. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد باورهاي اساطيري در همه‌ي محورهاي داستان، گاه آشكارا و گاه نمادين و رمزآلود ديده مي‌شود. نگارنده كوشيده است اين‌ بن‌مايه‌ها را در بخش‌هاي زير بررسي كند: 1. ايزدبانو آناهيتا: بررسي ويژگي‌هاي برجسته‌ي آناهيتا در اين قصه: الف) الهه‌ي آب؛ ب) افزاينده‌ي رمه؛ ج) پاك‌كنندگي زهدان زنان و هم‌چنين بررسي نمود حيواني آناهيتا در روايت؛ 2. حمايت حيوان جادويي از قهرمان داستان؛ 3. گياهان جادويي و حمايت آن‌ها از قهرمان؛ 4. پيكرگرداني پريان؛ 5. پيكرگرداني انسان به درخت و به‌عكس؛ 6. نقش درختان در باروري زنان؛ 7. جايگاه پريان در قصه؛ 8. مو به‌عنوان ابزار باروري؛ 9. تولد شگرف قهرمان قصه؛ 10. قداست اعداد.