شگردهاي آميختگي (هيبريديتي) در كتاب‌هاي ‌تصويري‌‌داستاني: بررسي موردي قصه‌ي جنگ ‌و صلح

هدف اين پژوهش بررسي و تحليل شگردهاي آميختگي يا هيبريديتي و انواع آن در قصه‌ي جنگ‌ و صلح نوشته‌ي مرتضي خسرو‌نژاد با تصويرگري محمدعلي بني‌اسدي (1391) براساس گونه‌هاي آميختگي معرفي‌شده از سوي وان ليروپدبراوور (2018) است. وي شش نوع آميختگي را در كتاب‌هاي تصويري‌داستاني برمي‌شمرد كه عبارتند از: آميختگي نشانه‌شناختي، آميختگي ژانري، آميختگي مواد كار و رسانه‌اي، آميختگي هنري، آميختگي مخاطب و آميختگي فرهنگي. پژوهش پيش ‌رو مطالعه‌اي موردي است كه به روش تحليل محتواي قياسي و تأملي انجام شده است. يافته‌ها نشان‌ مي‌دهند به‌جز آميختگي فرهنگي، ديگر انواع آميختگي در اثر بررسي‌شده وجود دارد و از ميان آن‌ها نيز آميختگي نشانه‌شناختي، هنري و مخاطب پررنگ‌تر و عميق‌تر از ديگر آميختگي‌ها به چشم مي‌آيند. مطابق ديدگاه باختين در تقسيم آميختگي به دو شيوه‌ي ناخودآگاه و دانسته يا خودآگاه برخي از شگردهاي مختلف آميختگي مثل آميختگي مواد كار و رسانه گاه بسيار آشكار و حالتي دانسته دارند و گاهي اين آميختگي‌ها حالتي ناخودآگاه يا ارگانيك مي‌يابند و چنان درهم تنيده مي‌شوند كه جهان اثر به ميدان بازي اين آميختگي‌ها با اشارات و تفسيرهاي مختلف تبديل مي‌شود. اين آميختگي‌ها قصه‌ي جنگ ‌و صلح را به عرصه‌اي چندصدا و ديالوجيك تبديل كرده كه مخاطب را به ديالوگ با خود فرا مي‌خواند. جداي از ارزش‌هاي زيبايي‌شناختي، هنري و ادبي كتاب‌هاي تصويري‌داستاني آميخته، توجه به نقش اين آثار در رشد سواد ديداري، سواد زيبايي‌شناختي، بهبود توانايي خواندن و افزايش يادگيري اجتماعي كودكان، بينشي نو به آفرينندگان آثار كودكان، دست‌اندركاران تعليم‌و‌تربيت و خانواده‌ها مي‌دهد.