بررسي جلوه‌هاي مختلف عشق و ميزان حضور هر يك در شعر فارسي نوجوان (از 1380 تا 1396 خورشيدي)

عشق از مهم‌ترين درون‌مايه‌هاي شعر فارسي و از حساس‌ترين موضوعات دوران نوجواني‌ست كه در ادوار مختلف جلوه‌هاي گوناگوني پذيرفته‌ است. هدف اين پژوهش استخراج و تبيين جلوه‌هاي عشق در شعر فارسي نوجوان است. پيش‌ازاين جلوه‌هاي عشق در شعر و داستان كودك و نيز رمان نوجوان بررسي شده ‌است، اما  به‌طور ويژه در شعر نوجوان بررسي نشده‌اند. در اين پژوهش از 26 شاعر مطرح حوزه‌ي نوجوان، 76 مجموعه‌شعر فارسي كه براي نخستين بار از «1380 تا 1396خورشيدي» به چاپ رسيده‌اند به روش توصيفي‌تحليلي بررسي شد. در اين پژوهش با بررسي و تحليل نشانه‌هاي درون متن و تفكيك اشعار با دامنه‌ي‌ تأويل محدود، مشخص شد كه شعر عاشقانه‌ي نوجوان اين برهه چه جلوه‌هايي‌ دارد و شاعران در پرداخت هر يك از اين جلوه‌ها به چه نشانه‌ها و موضوعاتي توجه داشته‌اند. بر اين اساس جلوه‌هاي مختلف عشق در شعر نوجوان اين دوره به‌ترتيب فراواني عبارتند از: عشق به جنس مخالف، عشق ميان والدين و فرزند، عشق ميان انسان و خدا، عشق ميان دو دوست، عشق به رهبر ديني، عشق انسان به آفرينش و طبيعت و عشق به وطن. شاعران در پرداخت جلوه‌هاي مختلف عشق، به فرهنگ ايراني‌اسلامي، نيازهاي عاطفي نوجوان، آيات قرآن، عناصر طبيعت، عناصر دنياي مدرن، نمادهاي اسطوره‌اي عشق و نمادهاي ملي توجه داشته‌اند. واژه‌هاي كليدي: جلوه‌هاي عشق، شعر عاشقانه، شعر فارسي، نوجوان.