تأثير حالت هاي ممكن تغيير كاربري زمين بر روان‌آب با مدل وِتسپا با روي‌كرد تخصيص سنجه در آبخيز كارخانه، استان همدان

تغيير كاربري زمين يكي از مهم ترين تأثيرهاي انسان در چرخه‌ي آب‌شناسي حوزه‌ها است. مديريت نااصولي حوزه‌هاي آبخيز باعث افزايش حجم روان‌آب و روي‌دادن سيلاب مي شود. هدف اين پژوهش بررسي اثر تغيير كاربري زمين بر روان‌آب آبخيز كارخانه با روي‌كرد تخصيص سنجه است. با تخصيص سنجه مي‌توان سرعت واسنجي مدل را افزايش داد. اين سنجه‌ها با دانش به‌دست آمده از تجزيه‌تحليل حساسيت سنجه‌ها، شرايط منطقه، فرآيندهاي آب شناسي و تجربه‌هاي كاربر مدل تخصيص داده مي‌شود. نتيجه‌هاي به‌دست‌آمده از ارزيابي مدل وتسپا با روي‌كرد تخصيص سنجه براي شبيه‌سازي جريان با معيار ارزيابي نشساتكليف 60/18 % و معيار كلينگگوپتاي 76 % بود. با اين معيارها، كارآيي مدل در روي‌كرد تخصيص سنجه مناسب بود، و در اعتبار سنجي نتيجه‌هاي منطقي و باثباتي نشان داد. تأثير تغيير كاربري زمين بر روان‌آب آبخيز كارخانه مشهود است، به‌طوري كه آب‌دهي اوج در حالت بدبينانه‌‌ي دو  15/74% افزايش، و در حالت خوش‌بينانه‌ي سه 11/33% كاهش داشت.