اثر هم افزايي تن آرامي و تنفس آگاهي مبتني بر ذهن آگاهي (MBMR) و تحريك الكتريكي فراجمجمه اي (CES) بر بهبود كيفيت خواب مبتلايان به ديابت نوع 2

Synergistic Effect of Mindful Breath awareness and Muscle Relaxation (MBMR) and Cranio-Electro Stimulation (CES) on Improving Sleep Quality in Patients with Type 2 Diabetes

هدف: هدف اين پژوهش، تعيين اثر خالص و اثر تركيبي دو تكنيك تن آرامي و تنفس آگاهي مبتني بر ذهن اگاهي (MBMR) و تكنيك تحريك الكتريكي فراجمجمه اي (CES) بر بهبود كيفيت خواب بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 بود. روش: مطالعه حاضر، يك كــارآزمــايي بــاليني تصــادفي سه گروهـــي دو ســر كور و از نوع طرح بين-درون آزمودني هاي آميخته است. نمونه اين پژوهش، شامل 30 بيمار ديابت نوع 2 بود كه به روش هدفمند از انجمن ديابت شهرستان بناب انتخاب شدند و به طور تصادفي در سه گروه 10 نفره MBMR، CES، و گروه MBMR+CES جايگزين شدند و در 10 جلسه انفرادي، مداخلات مربوط به گروه خود را اخذ كردند. كيفيت خواب بيماران، در سه مرحله پيش آزمون، پس آزمون، و پيگيري يكماهه، با پرسشنامه استاندارد سنجش كيفيت خواب پيتزبورگ (PSQI) مورد ارزيابي قرار گرفتند. داده هاي گردآوري شده با آزمون SPANOVA، تحليل كواريانس و آزمون تعقيبي بن فروني، تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: هرسه مداخله ي به كار رفته براي كاهش مشكلات خواب در روند زمان، مؤثر بودند. فوري ترين اثر با كمترين پايداري براي درمان MBMR، و بيشترين اثر و پايداري اثر براي درمان تركيبي MBMR+CES رخ داده بود. نتيجه گيري: اين مطالعه، كاربرد تركيبي دو تكنيك MBMR و CES (20 دقيقه، 100 µA and 0.5 Hz) را براي بهبود سريع و پايدار كيفيت خواب بيماران ديابت نوع 2، موثر و ايمن ديد.

Aim: The aim of this study was to determining the net effect and combined effect of two Mindful Breath awareness and Muscle Relaxation (MBMR) and Cranio-Electro Stimulation (CES) techniques on improving the sleep quality of patients with type 2 diabetes mellitus. Method: The present study is a randomized, three-group, double-blind, clinical trial of mixed inter-intra-subject design. The sample of the study included 30 patients with type 2 diabetes who were purposefully selected from Bonab Diabetes Association and were randomly assigned to three groups of 10 people of MBMR, CES, and MBMR+CES and in 10 single sessions, they received their group related interventions. Patients sleep quality were evaluated in three stages: pre-test, post-test, and one-month follow-up, with Pittsburgh Sleep Quality Index (PSQI). The collected data were analyzed by SPANOVA test, analysis of covariance and Bonferroni's post hoc test. Results: According to the results, all three interventions used were effective in reducing sleep problems over time. The most immediate effect occurred with the lowest stability for MBMR treatment, and the highest effect and stability of the effect occurred for MBMR+CES combined therapy. Conclusion: Therefore, the study found the combined application of two techniques, MBMR and CES (20 minutes, 100 µA and 0.5 Hz), to be effective and safe for rapid and stable sleep quality improvement in patients with type 2 diabetes.