مدل‌سازي حريم زمين لغزش با مديريت استراتژي در برنامه ريزي شهري (مطالعه موردي: شهر تبريز)

زمينه و هدف: توسعه و گسترش ساخت و ساز غيراصولي بر روي تپه‌هاي رسي و مارني در بخشي از شهر تبريز به دليل كيفيت و ويژگي‌هاي نامطلوب خاك و خاصيت روانگرايي آن در هنگام زمين لرزه، باعث گرديده كه اين منطقه در معرض خطر زمين لغزش هم قرار گيرد. هدف اصلي اين تحقيق، مدل‌سازي حريم زمين لغزش با مديريت استراتژي در برنامه ريزي شهر تبريز مي باشد.روش بررسي: ارزيابي حساسيت زمين لغزش با مدل عملكرد باور شهودي ((Evidential Belief  Function انجام گرفت، ارزيابي آثار زيست محيطي زمين لغزش توسط مدل پرومته 2 در سه فاز زيست محيطي، اقتصادي و اجتماعي مورد بررسي قرار گرفت و برنامه استراتژي زمين لغزش جهت كمك به تصميم گيران ذيربط ارايه گرديد. يافته ها: نتايج اين تحقيق نشان داد 82.9% از مناطق شهر تبريز در خطر وقوع زمين لغزش است و تراكم‌هاي ساختماني زياد با قطعات مسكوني زير 75 مترمربع در اين مناطق شناسايي گرديد. ميزان دسترسي به شبكه راه هاي شهر كمتر از 30% است. 142هكتار كمبود در مراكز درماني، 853 هكتار در تاسيسات و تجهيزات شهري،430 هكتار در فضاي سبز شهر شناسايي گرديد و بيش از 70% از مراكز مهم و حياتي شهر نيازمند مقاوم‌سازي شناخته شد، آمار مورد استفاده در اين تحقيق با توجه به انجام آن، مربوط به سال 1395 مي باشد.بحث و نتيجه گيري: پهنه‌هاي مورد نياز در كاربري‌هاي درماني، امنيتي، فضاي سبز شهري،مراكزامدادرساني، تاسيسات و تجهيزات شهر شناسايي گرديد و با پايش مناطق لغزشي ميانگين سرعت حركت زمين لغزش در سال 1335 تا 1398 به ميزان 41.65 متر است كه شيب و اختلاف زياد محل، جنس زمين و لايه‌هاي رسوبي غيرمتراكم آن، دامنه‌هاي شمالي برفگير، جنس ريزدانه، فرسايش تدريجي رسوبات در ايجاد زمين لغزش‌ها در طول زمان موثر بوده اند.