تاثير سياست گذاري ها در مديريت پسماند خانگي (مطالعه موردي: منطقه 8 شهرداري تهران)

زمينه و هدف: تفكيك پسماند از مبدا، از جمله راهكارهاي اساسي در مديريت پسماندهاي خانگي محسوب مي شود. براي نيل به اين هدف، سياست گذاري هاي مختلف و متفاوتي از سوي برنامه ريزان و مديران شهري اتخاذ مي شود كه ميزان وصول به اهداف نيز بر اساس نوع سياست گذاري مي تواند متفاوت باشد. جهت بررسي تاثير سياست گذاري ها در مديريت پسماندهاي خانگي در قالب امكانات، فرصتها و ابزارهاي تشويقي، پژوهش حاضر در مرداد ماه 1394 در منطقه 8 شهرداري تهران انجام يافته است. روش بررسي: براي انجام اين تحقيق تعداد400 نمونه از شهروندان تهراني به شيوه نمونه گيري سهميه اي تصادفي انتخاب شدند. جمع آور ي اطلاعات با استفاده از ابزار پرسشنامه انجام يافت و براي سنجش اعتبار و روايي سؤالات،  ازاعتبار صوري و ضريب آلفاي كرونباخ استفاده شده است. تجزيه و تحليل اطلاعات نيز با استفاده از نرم افزارSpss   نسخه16 و آماره هاي توصيفي و استنباطي صورت گرفت.يافته ها: نتايج حاصل ازآزمون فرضيه هاي تحقيق نشان داد كه متغير امكانات و فرصت هاي تفكيك پسماند با رفتار تفكيك پسماند همبستگي دارد. اما متغير مشوق اقتصادي با تفكيك پسماند رابطه معني داري ندارد و اين فرضيه رد شد. با بررسي بيشتر مشخص گرديد كه ابزارهاي تشويق اقتصادي از طريق عواملي مانند ترويج مساله تفكيك پسماند با استفاده از منابعي مانند نويسندگان، اخبار صدا و سيما و...و همچنين آگاهي شهروندان از سياست ها و برنامه هاي اجرايي شهرداري در حوزه مديريت پسماند( قانون مديريت پسماند، روشهاي جمع آوري پسماندهاي خشك ، نحوه ارتباط با شهرداري و...) مي توانند بر تفكيك پسماند موثر باشند.بحث و نتيجه گيري:  يافته هاي به دست آمده، پيچيده بودن شناسايي و تعيين عوامل تاثيرگذار بر رفتار تفكيك پسماند و به طور كلي لزوم مدنظر قراردادن مجموعه اي از عوامل  اجتماعي را  در پيش بيني رفتار زيست محيطي يادآور مي شود. تاكيد صرف بر ابزارها و مولفه هاي تشويقي به تنهايي نمي توانند بر رفتار تفكيك پسماند تاثيري داشته و يا مشاركت و همكاري شهروندان را در پي داشته باشند. عدم اطلاع رساني مناسب به شهروندان در ارتباط با برنامه هاي شهرداري مانند اجراي طرح تفكيك پسماند و يا عدم آگاهي در ارتباط قانون مديريت پسماند از عواملي هستند كه اجراي موفق اين طرح را با چالش مواجه ساخته است.