تأثير اشتياق به فعاليت بدني بر بهزيستي روانشناختي افراد شركت‌كننده در اماكن ورزشي

مقدمه: در سال‌هاي اخير ورزش و فعاليت بدني به يك گرايش رايج تبديل شده است كه با ترويج روانشناسي ورزش، اشتياق به فعاليت بدني نقش مهمي در تأثيرگذاري بر جنبه ذهني افراد ايفا مي‌كند.هدف: پژوهش حاضر با هدف تأثير اشتياق به فعاليت بدني بر بهزيستي روانشناختي افراد شركت‌كننده در اماكن ورزشي انجام شد.روش: روش پژوهش توصيفي همبستگي، مبتني بر مدل ‌سازي معادلات ساختاري بود. جامعه آماري شامل تمام افراد شركت‌كننده در اماكن ورزشي منطقه ۱۵ شهرداري تهران در سال ۱۴۰۰ بود كه براساس تعيين حجم نمونه نرم‌ افزار جي پاور نسخه ۳/۱ تعداد ۳۴۸ نفر با روش نمونه ‌گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. از پرسشنامه اشتياق به فعاليت بدني (والرند و همكاران، ۲۰۰۳)، رضايت از زندگي باليس و همكاران (۱۹۹۸)، غفلت از خود و تجربه آسيب فيزيكي لوئيس و همكاران (۲۰۱۶) براي جمع آوري داده‌ها استفاده شد. از روش معادلات ساختاري با نرم‌افزار SPSSنسخه ۲۴ و۳ Smart PLS جهت تجزيه‌وتحليل داده‌ها استفاده گرديد.يافته‌ها: نتايج معادلات ساختاري نشان داد اشتياق سازگار (۰/۰۰۱=p) و اشتياق افراطي (۰/۰۰۳=p) بر غفلت از خود به ترتيب تأثير منفي و مثبت معنادار دارد. همچنين، اشتياق سازگار بر رضايت از زندگي و اشتياق افراطي بر آسيب در حين تمرين تأثير مثبت و معنادار دارد (۰/۰۰۱=p). نهايتاً غفلت از خود بر رضايت از زندگي تأثير منفي معنادار دارد (۰/۰۰۱=p)؛ اما بر آسيب در حين تمرين تأثيري ندارد (۰/۲۰۴=p). نتيجه ‌گيري: نتايج نشان داد اشتياق سازگار تأثير مثبت و اشتياق ناسازگار تأثير منفي بر روي بهزيستي روانشناختي دارند. لازم است برنامه‌هايي توسط مديران امر توسعه داده شود كه از فعاليت‌هاي ورزشي در استراتژي‌هاي مداخله با شهروندان در جهت بهبود رضايت و بهزيستي روانشناختي استفاده كنند.