مقايسه اثربخشي روش فرنالد و روش نوروسايكولوژي بر بهبود عملكرد خواندن كودكان نارساخوان

پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثربخشي روش‌ فرنالد و نوروسايكولوژي بر بهبود عملكرد خواندن كودكان نارساخوان انجام شد. روش پژوهش از نوع نيمه‌آزمايشي بود. جامعه آماري تمام دانش‌آموزان پايه سوم نارساخوان مراجعه كننده به مراكز اختلال يادگيري شهر زاهدان در سال‌تحصيلي 1400-1399 بودند كه تعداد 42 نفر (29 پسر، 13 دختر)، به ‌شيوه نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفي در دو گروه آزمايش روش فرنالد (10 پسر، 4 دختر)، روش نوروسايكولوژي (10 پسر، 4 دختر) و يك گروه كنترل (9 پسر، 5 دختر) جايگزين شدند. ابتدا از هر سه گروه پيش آزمون گرفته شد و گروه هاي آزمايش در 15 جلسه 60 دقيقه اي تحت مداخله روش آموزشي فرنالد (فرنالد و كلر، 1921) و روش نوروسايكولوژي (كولكمن، هوجتينك، كورسبرگن و لسمان، 2013؛ گري و همكاران، 2012) قرار گرفتند و مجدداً از هر سه گروه پس آزمون گرفته شد و پس از گذشت دو ماه از اجراي پس آزمون، پيگيري گرفته شد. براي جمع آوري داده ها، از آزمون نارساخواني (نما) استفاده شد. نتايج تحليل كوواريانس چند متغيره نشان داد كه هر دو روش فرنالد و نوروسايكولوژي بر عملكرد خواندن تأثير معناداري دارد P 0/01 . نتايج آزمون تي مستقل براي مقايسه دو روش آزمايشي فرنالد و روش نوروسايكولوژي هم حاكي از آن بود كه روش فرنالد بيش از روش نوروسايكولوژي در بهبود عملكرد خواندن و مؤلفه هاي (خواندن كلمات، درك كلمات، حذف آواها) تأثير دارد و روش نوروسايكولوژي بيش از روش فرنالد بر مؤلفه هاي (زنجيره كلمات، قافيه ها، زنجيره كلمات، نشانه هاي حروف، نشانه‌هاي مقوله ها) تأثيرگذار است (P 0/01 ). بر اساس يافته ها مي توان گفت كه مراكز درمان اختلالات يادگيري و سازمان آموزش‌وپرورش استثنايي مي توانند از هر دو روش براي آموزش و درمان اختلالات يادگيري به ويژه نارساخواني استفاده نمايند و تدوين و اجراي برنامه هاي مداخله تركيبي مبتني بر هر دو روش اثربخشي آن را دو چندان نمايد.