مدل يابي ساختاري تأثير اميد تحصيلي بر درگيري تحصيلي با نقش ميانجي خودكار آمدي تحصيلي

هدف پژوهش حاضر مدل يابي ساختاري تأثير اميد تحصيلي بر درگيري تحصيلي با نقش ميانجي خودكار آمدي تحصيلي بود كه با روش پژوهش همبستگي از نوع مدل يابي معادلات ساختاري انجام گرفت. جامعه آماري دانش آموزان متوسطه اول عشاير استان سيستان و بلوچستان در سال تحصيلي 991398، شامل 953 كه 300 نفر با استفاده از جدول كرجسي و مورگان به عنوان نمونه به شيوه تصادفي طبقه اي انتخاب شدند. براي گرد آوري داده ها از پرسشنامه هاي اميد تحصيلي خرمايي و كمري (1396)، درگيري تحصيلي ريوو تيسنگ (2011) و خودكارآمدي تحصيلي ميگلي و همكاران(2000) استفاده شد. تجزيه و تحليل داده ها از طريق نرم افزار ليزرل صورت گرفت. نتايج نشان داد كه اميد تحصيلي بر درگيري تحصيلي اثر مستقيم (0.55=B)، اميد تحصيلي بر خود كارآمدي تحصيلي اثر مستقيم (0.59=B)، اميد تحصيلي بر درگيري تحصيلي با نقش ميانجي خود كار آمدي تحصيلي اثر غير مستقيم (0.26=B) دارد. بر اساس يافته هاي پژوهش، بالا بودن اميد تحصيلي دانش آموزان عشاير نقش مؤثري در درگيري تحصيلي آنان داشته، بنابراين پيشنهاد مي گردد، برنامه هايي جهت افزايش اميد تحصيلي دانش آموزان طراحي و اجرا گردد.