واكاوي چاقي در نظام معنايي زنان در شهر شيراز

پژوهش حاضر با هدف واكاوي چاقي و اضافه وزن در نظام معنايي زنان در باشگاه‌هاي بدنسازي شهر شيراز انجام شده ‌و براي اين منظور از نظريه زمينه‌اي به‌عنوان يكي از روش‌هاي كيفي استفاده نموده است. مشاركت‌كنندگان در پژوهش زناني بودند كه به باشگاه‌هاي بدنسازي شهر شيراز براي كاهش وزن مراجعه كرده‌اند، و از اين بين تعداد 12 مشاركت‌كننده ‌انتخاب ‌و مورد مصاحبه قرار گرفته‌اند. داده‌ها با استفاده از كدگذاري باز، محوري و انتخابي تحليل و نتيجه ‌آن‌ دستيابي به هفت مقوله محوري و يك مقوله هسته است. مقولات محوري شامل خوانش سيال از چاقي و اضافه وزن، كثرت باورها و اعتقادات مربوط به اندازه و جذابيت بدن، تصوير رؤيايي از بدن ايده‌آل، زمينه‌مندي اجتماعي و فرهنگي بدن، تفسير اجتماعي ديگري و پزشكي شدن تناسب اندام مي‌باشد. مقوله هسته نيز ‌روايت كثرت گرا از بدن ايده‌آل است. ظهور اين پديده، با پيامدهايي مثل دوگانگي و ابهام و چندگانگي، مسئوليت شخصي و ننگ، نسبت دادن برخي از مشكلات به وزن، عدم امنيت غذايي و خوردن احساسي، ابهام و ترديد نسبت به دستورالعمل‌هاي پزشكي، پارادوكس خوش استايلي و چاقي پذيرش برخي از كليشه‌هاي مرتبط با چاقي و ناآگاهي و ابهام نسبت به رفتارهاي مخاطره‌آميز كاهش چاقي و ابهام در پيامدهاي اصلي چاقي و اضافه  وزن همراه بوده است.