رابطه رضايت زناشويي و حمايت اجتماعي ادراك شده با رضايت از زندگي در زنان متأهل

هدف از پژوهش حاضر بررسي رابطه رضايت زناشويي و حمايت ادراك‌شده از همسر با رضايت از زندگي در زنان متاهل با نقش تعديل‌كنندگي اشتغال و وضعيت اجتماعياقتصادي ادراك‌شده بود. نوع پژوهش مقطعي، توصيفي – همبستگي با رويكرد مدلسازي معادلات ساختاري بود. جامعه پژوهش شامل زنان متأهل شهر اروميه بود كه از ميان آن‌ها 452 نفر به صورت غيرتصادفي و هدفمند براي مطالعه انتخاب ‌شدند. براي گردآوري داده‌ها، از پرسشنامه‌هاي جمعيت‌شناختي، رضايت از زندگي داينر (1985)، رضايت زناشويي كانزاس و حمايت اجتماعي ادراك شده زيمت و همكاران (1988) به فرم آنلاين استفاده شد. براي تحليل داده‌ها از مدلسازي معادلات ساختاري و نرم‌افزار PLS smartاستفاده شد. نتايج اثر مستقيم معنادار رضايت زناشويي (β=0.588, t=12.734) ، حمايت اجتماعي ادراك‌شده همسر (β=0.179, t=2.449) و وضعيت اقتصادي اجتماعي ادراك‌شده (β=0.199, t=5.158) بر رضايت از زندگي و علاوه براين، اثر معنادار نقش تعديل‌گري وضعيت اجتماعي –اقتصادي ادراك‌شده در مسير حمايت ادراك‌شده از طرف همسر به رضايت از زندگي را نشان داد .(β= 0.153, t=2.336) در كل شاخص‌هاي برازش مدل ساختاري مطلوب بودند(GOF=0.599). براين اساس مي‌توان نتيجه گرفت كه بهبود متغيرهاي پيش‌گفته مي‌تواند در افزايش رضايت از زندگي زنان متاهل نقش مهمي داشته باشد. اين امر مي‌تواند راهبردهايي را جهت آموزش در كارگاه‌هاي آموزشي توسط مشاوران خانواده در راستاي ارتقاي رضايت زندگي زنان متاهل ‌ارائه دهد.