عنوان به زبان ديگر :
Critical Discourse Analysis of the Works of the Post-Islamic Revolution Period by Four Female Satirists (Robab Tamadon, Azardokht Bahrami, Roya Sadr, and Nasim Arab Amiri) Based on Van Leeuwen Model (1996)
كليدواژه :
تحليل انتقادي گفتمان , الگوي ون ليوون , طنزپردازان زن , طنزپردازي
چكيده فارسي :
چكيدهموضوع اين پژوهش تحليل انتقادي گفتمان آثار دورۀ پس از انقلاب اسلامي چهار طنزپرداز زن براساس الگوي ون ليوون است. اين مطالعه برروي اشعار رباب تمدن در نشريۀ «آهنگر»؛ كتاب «آهن‌قراضه، نان‌خشك، دمپايي كهنه!» از آذردخت بهرامي؛ «هـ، مثل تفاهم» از رؤيا صدر و «نامه به دزد» از نسيم عرب‌اميري انجام شده است. مسئلۀ پژوهش اين است كه جريان‌هاي سياسي و اجتماعي، قدرت‌ها و ايدئولوژي‌هاي چهار دهۀ اخير چه تأثيري بر گفتمان طنز زنانه و ميزان صراحت و پوشيدگي كلامِ طنزپردازان زن داشته است؛ ديگر اين‌كه كنشگران «مرد» در آثار آنان چگونه بازنمايي شده‌اند. غالباً در حوزۀ پژوهش به آثار طنزپردازان زن بي‌توجهي شده است؛ اين مقاله بر آن است تا با بررسي آثار شاخص طنزپردازان زن، اين كوتاهي را جبران كند. در اين پژوهش با كاربرد مؤلفه‌هاي الگوي ون ليوون شامل طبقه‌بندي، تشخص‌زدايي، نام‌دهي و...، ارتباط شيوه‌هاي بازنمايي كنشگران در آثار طنزآميز با ايدئولوژي‌ها و مناسبات قدرت تبيين و تحليل شده‌اند. نتايج حاصل از پژوهش نشان مي‌دهد كه طنزپردازان زن با محافظه‌كاري در حوزۀ طنز سياسي به پوشيده‌گويي تمايل دارند. «صدر» در بسياري از نمونه‌هاي مؤلفۀ طبقه‌بندي، كنشگران را براساس جنسيت، بازنمايي و مردان سلطه‌جو را ارزش‌دهي منفي مي‌كند. «بهرامي» با كاربرد مؤلفۀ طبقه‌بندي، نوع ارجاعي، پيوند‌زدن و تفكيك‌كردن از نظام مردسالاري انتقاد مي‌نمايد. «عرب‌اميري» از زيرمجموعۀ وارونگي براي تحقير معشوق استفاده مي‌كند. «تمدن» برخلاف سه طنزپرداز ديگر كمتر به دغدغه‌هاي زنان مي‌پردازد.
چكيده لاتين :
This research attempts to have a critical discourse analysis of the works of the post-Islamic Revolution Period by four female satirists based on Van Leeuwen model. The study is conducted based on the poems of Robab Tamadon in "Ahangar" magazine, the book "Scrap Iron, Crispbread, Old Slippers!" by Azardokht Bahrami, "H, Like Understanding” by Roya Sadr, and "Letter to the Thief" by Nasim Arab Amiri. The main issue in this research is to find out what effect the political and social currents, powers, and ideologies of the last four decades have had on the discourse of female satire as well the degree of explicitness and implicitness of the words of female satirists. It also deals with how "male" actors are represented in these work. The works of female satirists have often been neglected in the field of research, thus this article intends to compensate this shortcoming by examining the works of female satirists. The research explains and analyzes the relationship between the representation methods of actors in satirical works and ideologies and power relations, using the components of Van Leeuwen's model. These include categorization, impersonalization, nomination, etc. The results of the study show that female satirists tend towards implicitness with conservatism in the field of political satire. In many instances of the categorization component, "Sadr" represents actors based on gender, and negative appraisement aggressive men; Bahrami criticizes the masculinity system by using the components of categorization, specification, association, and differentiation; "Arab Amiri" uses a subset of inversion to humiliate the beloved; and "Tamadon", unlike the other three satirists, pays less attention to women's concerns.
