عنوان مقاله :
تأثير ذهنآگاهي بر شادي و تابآوري بيماران دياليزي
عنوان به زبان ديگر :
THE EFFECT OF MINDFULNESS ON HAPPINESS and RESILIENCE OF DIALYSIS PATIENTS
پديد آورندگان :
نصرآبادي، طاهره دانشگاه آزاد اسلامي علوم پزشكي تهران - دانشكده پرستاري و مامايي - گروه پرستاري , فتاح مقدم، لادن دانشگاه آزاد اسلامي علوم پزشكي تهران - دانشكده پرستاري و مامايي - گروه روانپرستاري , واقفي، پونه دانشگاه آزاد اسلامي علوم پزشكي تهران - دانشكده پرستاري و مامايي - گروه پرستاري
كليدواژه :
ذهن آگاهي , تابآوري , شادكامي , دياليز
چكيده فارسي :
پيشزمينه و هدف: بيماري مزمن كليوي يكي از بيماريهاي مزمن رايج بشري است كه امروزه 2 تا 3 درصد مردم جهان را گرفتار كرده است. دو مؤلفه روانشناختي موردتوجه در بيماران دياليزي تابآوري و شادكامي است. در اين راستا يكي از روشهاي درماني آموزش ذهنآگاهي ميباشد. لذا هدف از اين بررسي تأثير ذهن آگاهي بر شادكامي و تابآوري بيماران دياليزي مراجعهكننده به بيمارستان طالقاني دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي در سال 1399 بود.
مواد و روشها: اين مطالعه نيمه تجربي تصادفي شده، بر روي 40 نفر از بيماران همودياليزي مراجعهكننده به بيمارستان طالقاني انجام شد. بعد از تخصيص تصادفي ساده نمونههاي منتخب افراد واجد شرايط، برنامه آموزش ذهن آگاهي براي گروه مداخله طي 8 جلسه 60 دقيقهاي انجام شد ولي بيماران گروه كنترل تحت مراقبت روتين قرار داشتند. ابزار گردآوري اطلاعات، پرسشنامه شادكامي آكسفورد و پرسشنامه تابآوري كانر-ديويدسون بود. دادهها با نرمافزار SPSS 16 و آناليز كوواريانس تحليل شدند.
يافتهها: ميانگين نمره شادكامي بعد از مداخله در گروه مداخله 10/2±78/65 و گروه كنترل 7/05±68/75 بود كه اين تفاوت ازلحاظ آماري معنادار است (0/05>P) و نشان ميدهد آموزش ما در افزايش شادكامي مؤثر بوده است. همچنين ميانگين نمره تابآوري بعد از مداخله در گروه مداخله 9/33±76/7 و گروه كنترل 13/88±62/4 است كه اين تفاوت ازلحاظ آماري معنادار است (0/05>P) و نشان ميدهد آموزش ما در افزايش تابآوري مؤثر بوده است.
نتيجهگيري: طي نتيجهگيري نهايي مشخص گرديد كه آموزش ذهن آگاهي براي بيماران دياليزي قابليت كاربرد داشته و بر افزايش تابآوري و شادكامي بيماران اثربخش است.
چكيده لاتين :
Background & Aims: Chronic kidney disease is one of the most common chronic diseases in human
that affects 2 to 3% of the world's population today. Two most important psychological components in
dialysis patients are resilience and happiness. In this regard, one of the treatment methods is mindfulness
training. Therefore, the purpose of this study was to evaluate the effect of mindfulness on happiness and
resilience of dialysis patients referred to the Taleghani Hospital of Shahid Beheshti University of
Medical Sciences in 2021.
Materials & Methods: This randomized Quasi-Experimental study was performed on 40 hemodialysis
patients referred to Taleghani Hospital. After randomly assigning selected samples to eligible
individuals, a mindfulness training program was performed for the intervention group in 8 sessions of
60 minutes, but the patients in the control group were under routine care. Data collection tools were
Oxford Happiness Questionnaire and Connor-Davidson Resilience Questionnaire. Data were analyzed
by SPSS software version 16 and analysis of covariance.
Results: The mean score of happiness after the intervention in the intervention group was 78.65 ± 10.2
and in the control group was 68.75 ± 7.05, which is statistically significant (P <0.05) and shows that our
education has been effective in increasing happiness. Also, the mean resilience score after the
intervention in the intervention group was 76.7 ± 9.33 and in the control group was 62.4 ± 13.88, which
is a statistically significant difference (P <0.05) and shows that our training has been effective in
increasing resilience.
Conclusions: During the final conclusion, it was found that mindfulness training can be used for dialysis
patients and is effective in increasing resilience and happiness of patients.
عنوان نشريه :
مجله دانشكده پرستاري و مامايي اروميه