تدوين مدل عملكرد تحصيلي براساس مدت زمان استفاده از صفحات نمايشي، فراشناخت و ذهن آگاهي با ميانجي گري حرمت خود در نوجوانان

Developing a model about academic performance, based on screen time, metacognition and mindfulness: The mediating role of self-esteem in high school

مطالعات متعددي به پيش­ بيني عملكرد تحصيلي بر اساس فراشناخت و ذهن ­آگاهي و مدت زمان استفاده از صفحات نمايشي و حرمت خود پرداخته ­اند. اما پژوهشي كه به تدوين مدل عملكرد تحصيلي براساس مدت زمان استفاده از صفحات نمايشي و فراشناخت و ذهن­آگاهي: نقش واسطه ­اي حرمت خود پرداخته باشد مغفول مانده است. هدف: پژوهش حاضر با هدف تعيين رابطه بين ذهن ­آگاهي، فراشناخت و مدت زمان استفاده از صفحات نمايشي بر عملكرد تحصيلي با نقش واسطه ­اي حرمت خود در دانش ­آموزان دختر و پسر شهر تهران انجام شد. روش: پژوهش حاضر توصيفي و از نوع همبستگي و معادلات ساختاري بود. بودند كه از بين آنها 517 نفر (260 پسر - 257 دختر) به روش نمونه ­گيري دردسترس انتخاب شدند. در اين پژوهش براي گردآوري داده­ ها از پرسشنامه ذهن­آگاهي فرايبورگ (2006)، پرسشنامه عملكرد تحصيلي درتاج (1383)، پرسشنامه حرمت خود كوپراسميت (1967)، پرسشنامه فراشناخت ولز (1997) و پرسشنامه مدت زمان استفاده از صفحات نمايشي تيرگر (1397) استفاده شد. داده ­ها با استفاده از آزمون همبستگي پيرسون و تحليل مسير تجزيه و تحليل شد. يافته­ ها: يافته ­ها نشان داد كه مسيرهاي مستقيم فراشناخت، ذهن­ آگاهي و مدت زمان استفاده از صفحات نمايشي با عملكرد تحصيلي معني دار است (0/01 >p) و اثر مستقيم و غير مستقيم فراشناخت و عملكرد تحصيلي با ميانجي­گري حرمت خود (0/20 =p)، ذهن­ آگاهي و عملكرد تحصيلي با ميانجي ­گري حرمت خود (0/03 =p) و مدت زمان استفاده از صفحات نمايشي و عملكرد تحصيلي با ميانجي ­گري حرمت خود (0/01 >p) معني­ دار است. نتيجه‌گيري: مدت زمان استفاده از صفحات نمايشي و فراشناخت و ذهن­ آگاهي در كنار ساير عوامل از جمله حرمت خود نقش كليدي در عملكرد تحصيلي ايفا مي ­كنند و لزوم توجه به اين عوامل در بهبود عملكرد تحصيلي دانش ­آموزان ضروري است.

Numerous studies have predicted the readiness for academic performance and metacognition and mindfulness and screen time and self-esteem. But research that has developed a model for predicting academic performance based on metacognition and mindfulness and screen time: the mediating role of the self-esteem factors has been overlooked. Aims: The aim of this study was to determine the relationship between mindfulness, metacognition and screen time on academic performance with mediating role of self-esteem in male and female students in Tehran. Methods: The present study was descriptive and of correlation and structural equations. The statistical population of this study included girl and boy high school students in Tehran in the academic year 1398-1399, from which 517 people (260 boys - 257 girls) were selected by available sampling method as a sample. Freiburg Mind fulness questionnaire (2006), Dortaj Academic Performance questionnaire (2004), Coopersmith Self-Esteem questionnaire (1967), Wells Metacognition questionnaire (1997) and Tirgar Screen Time Scale (1397) were used to collect the required data. Data were analyzed using Pearson correlation test and path analysis. Results: The results showed that the research model was Direct paths of metacognition, mindfulness and screen time have meaningful relationship with academic performance(p< 0/01). It also indicated that the Direct and indirect effects of metacognition and academic performance mediated by self-esteem (p= 0.20), mindfulness and academic performance mediated by self-esteem (p= 0.03) and screen time and academic performance mediated by self-esteem (p< 0.01) have meaningful relationship with each other. Conclusion: Screen time and metacognition and mindfulness, along with other factors, such as self-esteem, play a key role in academic performance, and the need to pay attention to these factors is essential in improvment programs.