سرمايه‌گذاري در بخش فرهنگ و رشد اقتصادي

Investing in the Culture and Economic Growth

زيرساخت‌هاي اقتصادي، اجتماعي، سياسي، فرهنگ است و توسعه كشور بدون درنظر‌گرفتن زيرساخت‌هاي فرهنگي امكان‌پذير نيست. هزينه‌هاي صرف‌شده در راه فرهنگ، هزينه نيستند بلكه نوعي سرمايه‌گذاري هستند. كشورها مي‌توانند از طريق سرمايه‌گذاري در داشته‌هاي فرهنگي خود، رشد اقتصادي را تقويت نموده و سبب رفاه جامعه شوند. شاخص فرهنگي با استفاده از مباني نظري مزيت نسبي و معيار RCA محاسبه و تأثير مزيت شاخص‌هاي فرهنگي بر رشد اقتصادي ايران در قالب رگرسيون تلفيقي پويا (GMM) در دوره 1379-1395 برآورد مي‌شود. نتايج برآورد نشان مي‌دهد، انتظار مي‌رود با هر درصد افزايش در سرمايه فيزيكي، رشد اقتصادي به اندازه 0/047درصد افزايش يابد و سرمايه فيزيكي رابطه‌اي مثبت و معنادار با رشد اقتصادي استان‌ها دارد. بنابراين انتظار مي‌رود، با افزايش سرمايه، توليد و به‌تبع آن رشد اقتصادي افزايش يابد. همچنين، با هر درصد افزايش در نيروي كار، رشد اقتصادي به اندازه 5/73 درصد افزايش و با هر واحد افزايش در متغير تعاملي رشد اقتصادي به اندازه 0/0004 واحد افزايش مي‌يابد. بنابراين، شاخص فرهنگي علاوه‌بر كانال مستقيم از طريق سرمايه انساني نيز مي‌تواند بر رشد اقتصادي استان‌ها نيز اثرگذار باشد. نتايج برآورد مدل و آماره به‌دست آمده براي AR(1) و AR(2) عدم همبستگي بين پسماندهاي مدل را نشان مي‌دهد. آماره‌هاي گفته‌شده برابر با 0/17 و 0/688هستند كه بيانگر انتخاب مناسب ابزارهاي مدل هستند. در واقع، در دوره مورد بررسي اثر مزيت نسبي ارزش‌افزوده متغيرهاي فرهنگي رشد اقتصادي مثبت و معنادار است. همچنين، اگر شاخص فرهنگي سبب افزايش سرمايه انساني شود، مي‌تواند رشد اقتصادي استان‌ها را نيز افزايش دهد.

Culture is infrastructures of economic, social and political. Development of the country is not possible without considering that. Expenditure spent on culture is not cost, but it could be kind of investment. Countries can boost economic growth through investment in their cultural heritage and ultimately contribute to the welfare. The cultural index is estimated by using theoretical foundations of relative advantage and RCA benchmark and the impact of cultural indicators on Iran's economic growth in the form of dynamic integration regression (GMM) in the period of 1379-1395. Estimates show that with each percentage increase in physical capital, economic growth is expected to increase by 0.047% and physical capital has a positive and significant relation with economic growth. Therefore, it is expected that with increasing capital, production and, consequently, economic growth will increase. Also, with every percentage increase in human resource, economic growth will increase by as much as 5.73% and with each unit increase in the interactive variable of economic growth will increase by 0.0004 units. Therefore, the cultural index in addition to the direct channel through human capital can also affect the economic growth. The results for AR (1) and AR (2 are 0.17 and 0.688, which indicate the proper choice of model tools. In fact, in the period under review, the effect of the relative advantage of increasing the value of cultural variables on economic growth is positive and significant. Also, if cultural index can increase human capital, it can also increase economic growth.