تاثير مديريت پيشگيري انتظامي بر كاهش جرم بافت هاي فرسوده شهري

زمينه و هدف: يكي از عواملي كه در وقوع جرائم تأثير بسزايي دارد، مكان‌ها و مناطق جرم‌ خيزي است كه مجرمين تمايل بيشتري براي فعاليت در آن ها از خود نشان مي‌دهند. بافت‌هاي فرسوده شهري، به علت مشكلات كالبدي امكان كنترل رسمي پليس را محدود مي‌سازند و فرصت ارتكاب جرم را افزايش مي‌دهند. هدف از اين تحقيق، بررسي تأثير مديريت پيشگيري انتظامي بر كاهش جرم بافت‌هاي فرسوده شهري است.روش‌: اين تحقيق از نظر هدف، كاربردي و از نظر ماهيت، كمّي و از نظر روش از نوع توصيفي تحليلي است. جامعۀ آماري تحقيق شامل كارشناسان انتظامي و كارشناسان و مديران شهري شهر بيرجند مي‌شود. حجم نمونه 58 نفر بوده است كه با روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شده‌اند. ابزار گردآوري داده‌ها، پرسش‌نامۀ محقق‌ساخته است كه روايي صوري و محتوايي آن با نظرخواهي از خبرگان آشنا به موضوع و پايايي آن با روش آلفاي كرونباخ 0/89 به‌دست آمده است. براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها از آمار توصيفي و آزمون تي تك نمونه‌اي با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخة 22 استفاده شده است.يافته‌ها: مقدار تي تك نمونه‌اي مشاهده شدة تأثير پيشگيري وضعي بر كاهش جرم در بافت فرسوده (t=21/18)، تأثير پيشگيري اجتماعي بر كاهش جرم در بافت فرسوده (t=15/43)، تأثير گشت‌هاي انتظامي بر كاهش جرم در بافت فرسوده (t=19/69)، تأثير پاكسازي نقاط جرم خيز بر كاهش جرم در بافت فرسوده (t=18/54) است. درنهايت، تأثير مديريت پيشگيري انتظامي از جرم بر كاهش جرم در بافت فرسوده (t=23/39) تفاوت معناداري دارد.نتيجه‌گيري: اجراي صحيح مديريت پيشگيري انتظامي مي‌تواند در كاهش جرم بافت‌هاي فرسوده شهري مؤثر باشد.