اثر رهبري مثبت‌گرا بر افشاگري سازماني با نقش ميانجي ارعاب روان‌شناختي

زمينه و هدف: پژوهش حاضر، به بررسي رابطه رهبري مثبت‌گرا و افشاگري در سازمان، با نقش ميانجي ارعاب روان‌شناختي كاركنان در دانشگاه لرستان، مي‌پردازد. اين پژوهش، از لحاظ هدف، كاربردي و از لحاظ روش و ماهيت، توصيفي-پيمايشي است.روش: جامعه آماري پژوهش، 440 نفر از كاركنان دانشگاه لرستان بوده كه بر اساس جدول مورگان، از ميان آن‌ها نمونه‌اي به حجم 205 نفر، به‌روش تصادفي طبقه‌اي انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده ها، پرسش‌نامه بود كه روايي و پايايي آن به‌وسيله آزمون هاي آماري مناسب، مورد تأييد قرار گرفت. هم‌چنين براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها، از الگوسازي معادله‌هاي ساختاري و نرم‌افزارSmart Pls  استفاده شده است.يافته‌ها: يافته‌هاي پژوهش، نشان‌ مي‌دهد كه رهبري مثبت‌گرا، رابطه منفي و معناداري با ارعاب روان‌شناختي و رابطه مثبت و معناداري با افشاگري كاركنان دارد. ارعاب روان‌شناختي نيز، رابطه منفي و معناداري با افشاگري كاركنان داشت. هم‌چنين اين متغير، داراي نقش ميانجي، در رابطه رهبري مثبت‌گرا و افشاگري كاركنان بود.نتايج: نتايج پژوهش، حاكي از آن است كه رهبران مثبت‌گرا، با اعمال و رفتار خود، نقش مهمي در بيداركردن وجدان كاري، صداي سازماني و القاي حس اعتماد و امنيت روان‌شناختي به كاركنان دارند و باعث مي‌شوند آن‌ها بدون ترس از عواقب افشاگري، تخلف‌ها و انحراف‌هاي سازماني را گزارش دهند.